حمل و نقل با شتر

[ویکی فقه] حمل و نقل با شتر (قرآن). در قرآن کریم شتر وسیله ای برای حمل و نقل زمینی بیان شده است.
«قالوا نفقد صواع الملک ولمن جاء به حمل بعیر....؛ گفتند: پیمانه پادشاه را! و هر کس آن را بیاورد، یک بار شتر (غله) به او داده می شود؛ و من ضامن این (پاداش) هستم!».«.. فما اوجفتم علیه من خیل ولا رکاب...؛ و آنچه را خدا از آنان (یهود) به رسولش بازگردانده (و بخشیده) چیزی است که شما برای به دست آوردن آن (زحمتی نکشیدید،) نه اسبی تاختید و نه شتری؛ ولی خداوند رسولان خود را بر هر کس بخواهد مسلط می سازد؛ و خدا بر هر چیز توانا است».(رکاب در آیه به معنای شتر است. )
کاربردهای شتر
شتر ویژگی های خاصی دارد که مهم ترین آنها تحمل شرایط سخت صحرا و دماهای گوناگون و به ویژه گرمای شدید تابستان و کمبود آب و علوفه است. ترکیب جسمانی شتر با دیگر جانوران اختلاف زیادی دارد، و این اختلاف باعث شده که شتر در طول روزهای سال در صحرا زندگی کند و از بوته ها و درختچه های گوناگون صحرایی و کویری و حتی از بوته های شور و خاردار تغذیه کند. عرب ها از زمان های بسیار دور از شتر استفاده کرده و می کنند. آن ها به این حیوان اهلی لقب کشتی صحرا سفینة الصحراء داده اند.شتر حیوان مفیدی است و کاربردهای فراوانی دارد. این حیوان علاوه بر اینکه وسیله اصلی رفت و آمد ساکنین صحراست، از سویی دیگر می تواند غذای آدمی و وسایل مورد نیاز دیگر را به انسان عرضه کند و انسان می تواند بوسیله تغذیه با شیر شتر و گوشت شتر، تا هفته ها در صحرا زنده بماند. هم چنین می توان از چربی کوهان به جای کره استفاده کرد و پشم شتر را در ساختن خیمه ها، پتو، فرش، لباس های پشمی، طناب و ریسمان به کار برد. هم چنین می توان از مدفوع خشک شده شتر برای روشن کردن آتش استفاده کرد و پس از کشتار شتر می توان از پوست آن برای ساختن کفش و مشک و چیزهای دیگر استفاده کرد. شتر از جانورانی است که با محیط های خشک و بی آب و علف و صحرا سازگار شده و این سازگاری باعث شده است که به خوبی بتواند آب و هوای گرم و خشک، بی آبی و کم غذایی را تحمل کند.