حمل اولی بدیهی

[ویکی فقه] حمل اولی بدیهی یکی از اصطلاحات به کار رفته در علم منطق بوده و به معنای حمل در قضیه بدیهیِ بی نیاز از استدلال است.
حمل اولی (بدیهی)، نوعی از حمل در قضیه است که مجرد تصور ذهنی دو طرف قضیه برای تصدیق به ثبوت و لزوم محمول برای موضوع کافی است و نیازی به واسطه نیست؛ مانند: الکل اعظم من الجزء.
مستندات مقاله
در تنظیم این مقاله از منبع ذیل استفاده شده است: • ابن سهلان ساوی، عمر بن سهلان، البصائر النصیریه.
۱. ↑ ابن سهلان ساوی، عمر بن سهلان، البصائر النصیریه، ص۴۰۷.
...