حقیقت و مجاز

[ویکی فقه] حقیقت و مجاز به مباحث پیرامون شکل های استعمال لفظ در معنا اطلاق می شود.
استعمال لفظ در معنای موضوع له را «حقیقت»، و استعمال آن را در غیر معنای موضوع له با قرینه ، «مجاز» می گویند؛ برای مثال، استعمال لفظ «اسد» در معنای « حیوان درنده خاص»، حقیقت و استعمال آن با قرینه در معنای «مرد شجاع»، مجاز است.
عناوین مرتبط
۱. ↑ مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۱، ص۲۷.
...