حقیقت الحقایق

حقیقت الحقایق ( عربی: حقیقة الحقائق ) ، اول تعیّنی که از غیب هویت، ظاهر و اصل جمیع قابلیات است، حقیقت الحقایق گویند.
در ارتباط با جامعیت الهی ابن عربی با توضیحات زیر آن را به سه عنصر سازنده تقسیم می کند.
• آنچه را که باید به ذات حق منسوب دانست، ( که در اسم الله تعالی است و معرف جامعیت اسماء الهی می باشد.
• آن که به حقیقت الحقایق ( the Reality of realities ) قابل انتساب است.
• آن که دراین قوام ( constitution ) ، ( یعنی آن قوامِ بدنیه انسانی ) همه قابلیت های عالم را از اعلی علیین تا اسفل السافلین ادراک می کند. و منسوب به چیزی است که طبیعت کلیه ( the universal Nature ) به آن نیازمند است.
اولین عنصر از این عناصر سه گانه به وضوح به جنبهٔ وحدت الهی ارتباط دارد، یعنی ذات الهی است، اما نه در جنبهٔ اطلاقش، بلکه با اسم «الله».
دومی حوزهٔ هستی شناسی ای است که در آن اعیان ثابته به وجود می آیند، یعنی حق تصوری از بالاترین اصل خلاقی است که اعیان را تنظیم و یکسان می نماید. ازآن جهت به آن حقیقت الحقایق می گویند، که این حقیقت، همهٔ حقایق عالم را محقق می کند.
سومی «طبیعت کونیه» حوزهٔ «حقیقتی» است که موقعیتِ واسطه ای بین الوهیت محض و حقیقتِ خلاقِ اسماء الهی است با «حقیقت» خالص مخلوقی و انفعالی عالم فیزیکی، که فی نفسه شاملِ هر دوی اینها می شود؛ یعنی خلاق قاطع، از یک طرف، و قابل انفعالی از سوی دیگر ارتباط دارد. [ ۱] [ ۲]