حقوق کار شاخه ای از حقوق عمومی است که به مطالعه قواعد ومقررات حاکم بر روابط کاری می پردازد. حقوق کار شامل حقوق کارگری و کارگران نیز می شود. حقوق کار بر کلیه روابط حقوقی که از انجام کار برای دیگری ناشی می شود و در هر مورد که اجرای کار با تبعیت نسبت به کارفرما همراه باشد، حاکم است و به عبارتی حقوق کار به بررسی، تجزیه و تحلیل و ارزیابی مقررات حمایتی و آمرانه ای می پردازد که ناظر به روابط تبعیتی کار می باشد و هدف آن تأمین امنیت، عدالت و نظم اجتماعی است. در معنایی دیگر می توان حقوق کار را «مجموعه قواعد حاکم بر روابط میان کارگر و کارفرما و نیز قواعد مرتبط با حقوق افراد، برای دستیابی به کار» تعریف نمود. باید توجه داشت که این قواعد معمولاً از نظام بین المللی، وارد نظام های حقوقی داخلی شده اند؛ بنابراین با شناخت این حقوق، در نظام بین المللی می توان قواعد داخلی را غنی تر تدوین کرد. امروز در قانون کار ایران و نیز در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، از بسیاری از این دستاوردهای بین المللی کمک گرفته شده است. در خصوص تعریف حقوق کار می توان گفت می توان به اشکال گوناگونی این رشته را توصیف کرد. «پل دوران»، از متخصصان حقوق کار در فرانسه، بیان داشته است، حقوق کار، حاکم بر روابط حقوقی ناشی از انجام کار توسط یک فرد برای فرد دیگر می باشد. به نظر می رسد چنین تعریفی که تکیه بر جنبه حقوقی دارد می تواند تا حدی به تعریف جامع و مانع از این رشته نزدیک باشد. [ ۱]
در طول تاریخ، کارگرانی که مدعی نوعی حق برای خود بوده اند تلاش کرده اند تا به دنبال منافع خود باشند. در طول قرون وسطی، شورش دهقانان در انگلستان خواستار دستمزد و شرایط کاری بهتری بود. یکی از رهبران این شورش با نام جان بال، استدلال معروفی با اشاره به داستان آدم و حوا داشت و استدلال می کرد که انسان ها برابرند و یکسان به دنیا می آیند. کارگران اغلب برای به دست آوردن حقوق خود به حقوق سنتی متوسل می شدند. به عنوان مثال، دهقانان انگلیسی علیه جنبش حصار، که زمین های اشتراکی سنتی را می گرفت و آنها را خصوصی می کرد، مبارزه و اعتراض می کردند.
پارلمان بریتانیا کبیر قانونی با نام «Factory Act 1833» را در سال ۱۸۳۳ تصویب کرد و بر اساس آن کودکان زیر ۹ سال نمی توانستند کار کنند و کودکان ۹ تا ۱۳ ساله فقط می توانستند ۸ ساعت در روز کار کنند و کودکان ۱۴ تا ۱۸ ساله نیز فقط می توانستند ۱۲ ساعت در روز کار کنند. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر طول تاریخ، کارگرانی که مدعی نوعی حق برای خود بوده اند تلاش کرده اند تا به دنبال منافع خود باشند. در طول قرون وسطی، شورش دهقانان در انگلستان خواستار دستمزد و شرایط کاری بهتری بود. یکی از رهبران این شورش با نام جان بال، استدلال معروفی با اشاره به داستان آدم و حوا داشت و استدلال می کرد که انسان ها برابرند و یکسان به دنیا می آیند. کارگران اغلب برای به دست آوردن حقوق خود به حقوق سنتی متوسل می شدند. به عنوان مثال، دهقانان انگلیسی علیه جنبش حصار، که زمین های اشتراکی سنتی را می گرفت و آنها را خصوصی می کرد، مبارزه و اعتراض می کردند.
پارلمان بریتانیا کبیر قانونی با نام «Factory Act 1833» را در سال ۱۸۳۳ تصویب کرد و بر اساس آن کودکان زیر ۹ سال نمی توانستند کار کنند و کودکان ۹ تا ۱۳ ساله فقط می توانستند ۸ ساعت در روز کار کنند و کودکان ۱۴ تا ۱۸ ساله نیز فقط می توانستند ۱۲ ساعت در روز کار کنند. [ ۲]
wiki: حقوق کار