حقوق محیط زیست یا قانون محیط زیست ( انگلیسی: Environmental law ) حقوق زیست محیطی یا قانون محیط زیست و منابع طبیعی، یک اصطلاح جمعی برای توصیف مجموعه ای از قوانین، معاهدات، مقررات معمول و عرفی است، که به اثرات فعالیت های انسانی در محیط طبیعی اشاره دارد. رژیم های اصلی در قوانین و حقوق زیست محیطی، اغلب آلودگی محیط زیست را شامل می شوند. یک مجموعه مرتبط اما متمایز از رژیم های نظارتی که در حال حاضر به شدت تحت تأثیر اصول حقوقی و قوانین محیط زیست قرار دارند، تمرکز بر مدیریت منابع طبیعی خاص نظیر جنگل ها و معادن می باشد. سایر حوزه ها، مانند ارزیابی تأثیرات زیست محیطی، نیز ممکن است به طور منظم به هر یک از این دسته ها مرتبط نباشند، با این حال بعنوان بخش مهمی از قوانین زیست محیطی بشمار می آیند.
در طول تاریخ، نمونه های اولیه مصوبات قانونی که برای حفاظت آگاهانه از محیط زیست انسان طراحی شده اند، یافت شده است. همچنین حقوق عرفی مربوط به آسیب به محیط زیست، فقط در موارد حریم شخصی یا به دلیل احکام قضایی مجاز گشته است، اما در موارد عمومی مانند جلوگیری از بوی ناشی از محل نگهداری خوک ها، [ ۱] ریختن زباله[ ۲] یا خسارت ناشی از انفجار برای سدها مسئولیت مبرم عمومی محسوب می گردید. با این حال برای مقابله با تهدیدهای جدی زیست محیطی مداخله نیروی انتظامی مجاز شمرده شده است. در سال ۱۸۵۸بوی زیاد ناشی از ریختن فاضلاب در رودخانه تایمز لندن باعث شد مجلس اجباراً محل خود را تخلیه کند. قانون کمیسیون فاضلاب کلان شهر در سال ۱۸۴۸ به کمیسیون فاضلاب اجازه داده بود تا در تلاش برای پاکسازی رودخانه ها مسیر گودالهای اطراف شهر را ببندد، اما این امر باعث شد مردم رودخانه را نیز آلوده کنند. متعاقباً پارلمان ۱۹روز بعد، قانون دیگری را برای ساخت سیستم فاضلاب لندن تصویب کرد. لندن همچنین از آلودگی وحشتناک هوا رنج می برد، دود زیاد ناشی از سوختن زغال سنگ در سال ۱۹۸۲به اوج خود رسید، در حالیکه در سال ۱۹۵۶ قانون «هوای پاک» به تصویب رسیده بود.
قوانین کیفیت هوا انتشار آلودگی هوا را در اتمسفر رصد می کند. یک زیر مجموعه تخصصی از قوانین کیفیت هوا، کیفیت هوای داخل ساختمان ها را تنظیم می کند. قوانین کیفیت هوا معمولاً بطور خاص برای محافظت از سلامت انسان با محدود کردن یا از بین بردن غلظت آلودگی هوای موجود طراحی شده اند. [ ۳] طرح های دیگر برای رفع مشکلات اکولوژیکی گسترده تر طراحی شده اند[ ۴] که از جمله برای موارد زیر می باشند:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر طول تاریخ، نمونه های اولیه مصوبات قانونی که برای حفاظت آگاهانه از محیط زیست انسان طراحی شده اند، یافت شده است. همچنین حقوق عرفی مربوط به آسیب به محیط زیست، فقط در موارد حریم شخصی یا به دلیل احکام قضایی مجاز گشته است، اما در موارد عمومی مانند جلوگیری از بوی ناشی از محل نگهداری خوک ها، [ ۱] ریختن زباله[ ۲] یا خسارت ناشی از انفجار برای سدها مسئولیت مبرم عمومی محسوب می گردید. با این حال برای مقابله با تهدیدهای جدی زیست محیطی مداخله نیروی انتظامی مجاز شمرده شده است. در سال ۱۸۵۸بوی زیاد ناشی از ریختن فاضلاب در رودخانه تایمز لندن باعث شد مجلس اجباراً محل خود را تخلیه کند. قانون کمیسیون فاضلاب کلان شهر در سال ۱۸۴۸ به کمیسیون فاضلاب اجازه داده بود تا در تلاش برای پاکسازی رودخانه ها مسیر گودالهای اطراف شهر را ببندد، اما این امر باعث شد مردم رودخانه را نیز آلوده کنند. متعاقباً پارلمان ۱۹روز بعد، قانون دیگری را برای ساخت سیستم فاضلاب لندن تصویب کرد. لندن همچنین از آلودگی وحشتناک هوا رنج می برد، دود زیاد ناشی از سوختن زغال سنگ در سال ۱۹۸۲به اوج خود رسید، در حالیکه در سال ۱۹۵۶ قانون «هوای پاک» به تصویب رسیده بود.
قوانین کیفیت هوا انتشار آلودگی هوا را در اتمسفر رصد می کند. یک زیر مجموعه تخصصی از قوانین کیفیت هوا، کیفیت هوای داخل ساختمان ها را تنظیم می کند. قوانین کیفیت هوا معمولاً بطور خاص برای محافظت از سلامت انسان با محدود کردن یا از بین بردن غلظت آلودگی هوای موجود طراحی شده اند. [ ۳] طرح های دیگر برای رفع مشکلات اکولوژیکی گسترده تر طراحی شده اند[ ۴] که از جمله برای موارد زیر می باشند:
wiki: حقوق محیط زیست