این نوشتار به بررسی رویکرد دین های گوناگون نسبت به حقوق جانوران می پردازد.
دین های شرقی ارتباط بسیار قوی تری میان انسان ها و جانوران قائل هستند تا دین های ابراهیمی. در همه این دین ها، جهان بینی هایی وجود دارد که انسان و جانوران را به هم مربوط می داند. مشخص ترین باور از این شکل، سمساره است که بر پایه آن همه موجودات زنده به شکل زنجیروار به هم وصل هستند و حیات زنجیر متصلی است که از جانداری به جاندار دیگر در زمان و مکان گوناگون منتقل می شود. بر پایه این باور، زندگی همه جانداران بسته به کارمایشان در حال صعود یا افول است؛ از این رو، زندگی انسان و دیگر جانوران در هم آمیخته است و هر جانوری می تواند گذشته یا آینده یک انسان باشد. [ ۱]
آیین هندو، که یکی از کهن ترین آیین های موجود در جهان است، در آغاز پیدایش خود دستورهای ویژه ای برای قربانی کردن به درگاه ایزدان هند داشت. این دستورها برآمده از نوشته های باستانی وداها بودند. در آن هنگام همچنین باور بر این بود که همه جانوران از یک «انسان مولد آغازین» و توسط خدایان پدید آمدند؛ چیزی که باعث ایجاد نگرش خُرد و پایین بینانه نسبت به جانوران در میان باورمندان این آیین شد. [ ۲]
ظهور دو آیین جین و بودا اما تأثیر شگرفی بر نگرش هندوییسم به جانوران داشت و اندیشه آهیمسا از سوی هندویان جایگزین روش قربانی کردن برای خدایان شد. این در حالی بود که افسانه ها و داستان های هندو نیز بعضی از ایزدان، همچون راما و کریشنا، را به صورت نیم انسان−نیم جانور به تصویر می کشیدند. چنین چیزی جایگاه جانوران را در میان هندویان بالا برد و متن های متاخر به ضرورت احترام به حقوق جانوران و برخورد مناسب با آن ها تأکید کردند. [ ۳] از سوی دیگر، باور به تناسخ خود نوعی هم ذات پنداری با جانوران پدید آورد؛ در صورتی که انسانی کارمای خوب در خود پرورش می داد می توانست از زنجیره زندگی دوباره وارهد وگرنه ممکن بود در زندگی بعد به صورت جانوری به کره زمین بازگردد. اگرچه چنین دیدگاهی همچنان جانوران را گونه ای فروتر از آدمی به تصویر می کشد، وجود آن باعث کاهش برخورد باورمندان هندو با دیگر جانداران شد. [ ۴]
در حالت کلی، ایدئولوژی بودائی گری بر پایه عدم توجه به استحصال جهان اطراف، از جمله جانوران، بنا نهاده شده است. در این آیین، هر کس به تنهایی باید اقدام به «رهایی» خود کند و این با گسستن بندهای مادی، شامل هوس های زمینی نسبت به بهره گیری از دیگر جانوران، ممکن می شود. [ ۵] در جهان بینی بودائیسم، انسان بالاتر از همهٔ دیگر جانداران قرار می گیرد ولی در عین حال کشتن دیگر جانوران خطایی بسیار بزرگ شمرده می شود که عبارت است از زیر پا گذاشتن بنیادی ترین اصل های اخلاقی گیتی:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدین های شرقی ارتباط بسیار قوی تری میان انسان ها و جانوران قائل هستند تا دین های ابراهیمی. در همه این دین ها، جهان بینی هایی وجود دارد که انسان و جانوران را به هم مربوط می داند. مشخص ترین باور از این شکل، سمساره است که بر پایه آن همه موجودات زنده به شکل زنجیروار به هم وصل هستند و حیات زنجیر متصلی است که از جانداری به جاندار دیگر در زمان و مکان گوناگون منتقل می شود. بر پایه این باور، زندگی همه جانداران بسته به کارمایشان در حال صعود یا افول است؛ از این رو، زندگی انسان و دیگر جانوران در هم آمیخته است و هر جانوری می تواند گذشته یا آینده یک انسان باشد. [ ۱]
آیین هندو، که یکی از کهن ترین آیین های موجود در جهان است، در آغاز پیدایش خود دستورهای ویژه ای برای قربانی کردن به درگاه ایزدان هند داشت. این دستورها برآمده از نوشته های باستانی وداها بودند. در آن هنگام همچنین باور بر این بود که همه جانوران از یک «انسان مولد آغازین» و توسط خدایان پدید آمدند؛ چیزی که باعث ایجاد نگرش خُرد و پایین بینانه نسبت به جانوران در میان باورمندان این آیین شد. [ ۲]
ظهور دو آیین جین و بودا اما تأثیر شگرفی بر نگرش هندوییسم به جانوران داشت و اندیشه آهیمسا از سوی هندویان جایگزین روش قربانی کردن برای خدایان شد. این در حالی بود که افسانه ها و داستان های هندو نیز بعضی از ایزدان، همچون راما و کریشنا، را به صورت نیم انسان−نیم جانور به تصویر می کشیدند. چنین چیزی جایگاه جانوران را در میان هندویان بالا برد و متن های متاخر به ضرورت احترام به حقوق جانوران و برخورد مناسب با آن ها تأکید کردند. [ ۳] از سوی دیگر، باور به تناسخ خود نوعی هم ذات پنداری با جانوران پدید آورد؛ در صورتی که انسانی کارمای خوب در خود پرورش می داد می توانست از زنجیره زندگی دوباره وارهد وگرنه ممکن بود در زندگی بعد به صورت جانوری به کره زمین بازگردد. اگرچه چنین دیدگاهی همچنان جانوران را گونه ای فروتر از آدمی به تصویر می کشد، وجود آن باعث کاهش برخورد باورمندان هندو با دیگر جانداران شد. [ ۴]
در حالت کلی، ایدئولوژی بودائی گری بر پایه عدم توجه به استحصال جهان اطراف، از جمله جانوران، بنا نهاده شده است. در این آیین، هر کس به تنهایی باید اقدام به «رهایی» خود کند و این با گسستن بندهای مادی، شامل هوس های زمینی نسبت به بهره گیری از دیگر جانوران، ممکن می شود. [ ۵] در جهان بینی بودائیسم، انسان بالاتر از همهٔ دیگر جانداران قرار می گیرد ولی در عین حال کشتن دیگر جانوران خطایی بسیار بزرگ شمرده می شود که عبارت است از زیر پا گذاشتن بنیادی ترین اصل های اخلاقی گیتی:
wiki: حقوق جانوران و دین