حق پوشش یا حق پوشاک به عنوان یک حق بشری در اسناد مختلف حقوق بشر بین المللی به رسمیت شناخته شده است. این حق، همراه با حق غذا و حق مسکن، بخشی از حقوق برخورداری از استانداردهای مناسب زندگی است که طبق ماده ۱۱ میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ( ICESCR ) به رسمیت شناخته شده است. حق پوشش نیز طبق ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر ( UDHR ) به رسمیت شناخته شده است. [ ۱]
حق پوشاک جنبه ای از حق برخورداری از استانداردهای مناسب زندگی را تشکیل می دهد و به این ترتیب، به عنوان چیزی تلقی می شود که باید تضمین شود تا از ادامه زندگی مردم در زیر خط فقر جلوگیری کند. [ ۲]
برای نشان دادن اینکه حق پوشاک چقدر گسترده است، استفان جیمز فهرستی غیر جامیع از ذینفعان حق حداقلی حق پوشش را ارائه کرده است. در این فهرست آن دسته از اقشار جامعه هستند که از کمبود لباس بیشترین آسیب را می بینند نیز شامل شده اند، مانند:[ ۳]
• افراد کم اقبال، از جمله افراد بیکار، اشتغال به طور ناقص و شاغلان فقیر.
• بازنشستگان و سایر افراد وابسته به تامین اجتماعی.
• بی خانمان ها و دیگران در سرپناه ناکافی؛
• کسانی که در اسکان اضطراری ( به عنوان مثال، پناهگاه های زنان ) ، اعم از دولتی یا خصوصی ( از جمله اقامتگاه های خیریه ) هستند.
• سالمندان، خواه در مسکن خصوصی یا اجاره ای، یا خانه های سالمندان دولتی، تجاری یا خیریه، بیمارستان ها و آسایشگاه ها؛
• افرادی که از بیماری های روانی جدی یا معلولیت های ذهنی یا جسمی رنج می برند ( اعم از اینکه به طور مستقل در خانه زندگی می کنند، با اعضای خانواده یا دیگران، یا در واحدهای مسکونی جامعه، خانه های نیمه راه، بیمارستان های دولتی یا خصوصی و سایر موسسات ) .
• کودکان و نوجوانان، به ویژه یتیمان و مجرمان نوجوان در مراکز نگهداری، موسسات دولتی یا بازداشتگاه ها؛
• بیماران و مجروحان در بیمارستان ها ( یا مراکز توانبخشی ) ، از جمله کسانی که به دلیل اعتیاد به الکل و سایر وابستگی های مربوط به مواد مخدر درمان می شوند.
• زندانیان در بازداشت یا غیر آن؛
• کارگران در صنایع خطرناک ( مثلاً صنایع شیمیایی و صنایع معدنی ) ، یا کار در شرایط عمومی ظالمانه ( مثلاً بیگارخانه ) ، که زندگی یا سلامت آنها به لباس های محافظ ( از جمله کودکان کارگر ) بستگی دارد.
• افراد بومی که در شرایط فقیرانه زندگی می کنند؛
• پناهندگان، پناهجویان، و کارگران مهاجر ( به ویژه کسانی که به طور غیرقانونی در بازار سیاه کار می کنند ) . و
• قربانیان بلایای طبیعی، ناآرامی های داخلی، جنگ های داخلی و بین المللی ( از جمله اسیران جنگی ) ، آزار و اذیت نسل کشی و دیگر جابجایی های آسیب زا.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفحق پوشاک جنبه ای از حق برخورداری از استانداردهای مناسب زندگی را تشکیل می دهد و به این ترتیب، به عنوان چیزی تلقی می شود که باید تضمین شود تا از ادامه زندگی مردم در زیر خط فقر جلوگیری کند. [ ۲]
برای نشان دادن اینکه حق پوشاک چقدر گسترده است، استفان جیمز فهرستی غیر جامیع از ذینفعان حق حداقلی حق پوشش را ارائه کرده است. در این فهرست آن دسته از اقشار جامعه هستند که از کمبود لباس بیشترین آسیب را می بینند نیز شامل شده اند، مانند:[ ۳]
• افراد کم اقبال، از جمله افراد بیکار، اشتغال به طور ناقص و شاغلان فقیر.
• بازنشستگان و سایر افراد وابسته به تامین اجتماعی.
• بی خانمان ها و دیگران در سرپناه ناکافی؛
• کسانی که در اسکان اضطراری ( به عنوان مثال، پناهگاه های زنان ) ، اعم از دولتی یا خصوصی ( از جمله اقامتگاه های خیریه ) هستند.
• سالمندان، خواه در مسکن خصوصی یا اجاره ای، یا خانه های سالمندان دولتی، تجاری یا خیریه، بیمارستان ها و آسایشگاه ها؛
• افرادی که از بیماری های روانی جدی یا معلولیت های ذهنی یا جسمی رنج می برند ( اعم از اینکه به طور مستقل در خانه زندگی می کنند، با اعضای خانواده یا دیگران، یا در واحدهای مسکونی جامعه، خانه های نیمه راه، بیمارستان های دولتی یا خصوصی و سایر موسسات ) .
• کودکان و نوجوانان، به ویژه یتیمان و مجرمان نوجوان در مراکز نگهداری، موسسات دولتی یا بازداشتگاه ها؛
• بیماران و مجروحان در بیمارستان ها ( یا مراکز توانبخشی ) ، از جمله کسانی که به دلیل اعتیاد به الکل و سایر وابستگی های مربوط به مواد مخدر درمان می شوند.
• زندانیان در بازداشت یا غیر آن؛
• کارگران در صنایع خطرناک ( مثلاً صنایع شیمیایی و صنایع معدنی ) ، یا کار در شرایط عمومی ظالمانه ( مثلاً بیگارخانه ) ، که زندگی یا سلامت آنها به لباس های محافظ ( از جمله کودکان کارگر ) بستگی دارد.
• افراد بومی که در شرایط فقیرانه زندگی می کنند؛
• پناهندگان، پناهجویان، و کارگران مهاجر ( به ویژه کسانی که به طور غیرقانونی در بازار سیاه کار می کنند ) . و
• قربانیان بلایای طبیعی، ناآرامی های داخلی، جنگ های داخلی و بین المللی ( از جمله اسیران جنگی ) ، آزار و اذیت نسل کشی و دیگر جابجایی های آسیب زا.
wiki: حق پوشش