حق عبور[ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵] ( به انگلیسی: right of way ) ، «یک حق قانونی است برای عبور از مسیر مشخص که مربوط به زمین یا ملکیت شخص دیگری باشد، این حق بر اساس استفاده یا واگذاری لازم می گردد» یعنی «یک مسیر یا گذرگاهی که چنین حقی برایش لازم شود». [ ۶] حق مشابه دیگری نیز وجود دارد که از طرف دولت روی زمین های عامه، دولتی یا زمین های مربوط به دولت های مشترک المنافع وضع شده و از آن بنام حق دسترسی[ الف] یاد می شود. در صورتی که زمین یک شخص از چهارسو توسط زمین های اشخاص دیگری احاطه شده باشد، به منظور ایجاد حق عبور از میان زمین های اطراف، لازم می گردد تا حق ارتفاقی وجود داشته یا ایجاد گردد.
این مقاله بر روی دسترسی پیاده، با دوچرخه، با اسب یا در امتداد مسیر آبی متمرکز است. از سوی دیگر، حق عبور ( حمل و نقلی ) روی حق استفاده از زمین برای شاهراه ها، خط ریل و خطوط لوله کشی تمرکز دارد.
پاراه حق عبوری است که به صورت قانونی برای استفاده در پیاده روها درنظر گرفته می شود. اسب راه، [ ب] حق عبوری است که به صورت قانونی برای استفاده پیاده ها، دوچرخه سوارها و سوارکاران درنظر گرفته شده است اما برای استفاده وسایط موتوری نمی باشد. در بعضی از کشورها، خصوصاً در اروپای شمالی که آزادی گردش گری به صورت تاریخی شکل حقوق کلی عمومی را بخود گرفته است، حق عبور نمی تواند به مسیرها یا راه های مشخص محدود گردد.
تعریف دیگر حق عبور، عمدتاً در حمل و نقل آمریکایی، نوعی حق ارتفاقی است که روی یک زمین به منظور اهداف انتقالی هم چون بزرگراه، پاراه عامه، خط ریل، کانال، شامل خطوط انتقال برق، خطوط لوله کشی نفت و گاز، واگذار شده یا نگهداشته شده است. [ ۷]
این اصطلاح همچنین اولویت جریان ترافیکی را نیز نشان می دهد: «حق قانونی پیاده رو، وسایط و کشتی تا در یک وضعیت یا مکان مشخص بر اساس حق تقدم از یکدیگر عبور کنند». [ ۸] در آداب پیاده گردی، هنگامی که دو گروه پیاده در یک زمین سراشیب با هم مواجه می شوند، در بعضی جاها رسم براین است که گروهی که به سمت بالا می رود حق تقدم دارد. [ ۹]
دسترسی عامه به صورت گسترده، بشمول مسیرهای آبی و سواحل در زیلاند جدید وجود دارد اما «اغلب چند پاره بوده و یافتن موقعیت آن دشواراست». [ ۱۰]
در جمهوری ایرلند، حق عبور پیاده رو به کلیسا، که بنام «مسیرهای جمعی»[ پ] شناخته می شود، از قرن ها بدین سو وجود داشته است. برای سایر موارد، قانون مدرن شفافیت ندارد؛ از سوی دیگر حقوق ارتفاقی در قوانین عصر ویکتوریا، از حقوق مالکین زمین حمایت می کند که در قانون اساسی ۱۹۳۷ میلادی توضیح داده شده است و تصریح می کند که حق عبور باید مخصوصاً وقف استفاده عامه باشد. [ ۱۱] برخلاف آنهایکه ادعای حق عبور کلی را دارند به موقف ضد زمین داران برمی گردند که از جنگ بر سر زمین بین سال های ۱۸۸۰ تا ختم حکمروایی بریتانیا در سال ۱۹۲۲ میلادی ادامه داشت. حق عبور می تواند توسط مالکیت مخالف ادعا شود، اما اثبات استفاده مداوم می تواند دشوار باشد. قضیه که در سال ۲۰۱۰ میلادی در رابطه با ادعاها بر املاک مهمان خانه لیسادل ( Lissadell House ) شنیده شد بر اساس قوانین قدیمی بوده است که بعداً توسط «قانون اصلاح قوانین اراضی و انتقالات، ۲۰۰۹، »[ ت] اصلاح گردید. [ ۱۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین مقاله بر روی دسترسی پیاده، با دوچرخه، با اسب یا در امتداد مسیر آبی متمرکز است. از سوی دیگر، حق عبور ( حمل و نقلی ) روی حق استفاده از زمین برای شاهراه ها، خط ریل و خطوط لوله کشی تمرکز دارد.
پاراه حق عبوری است که به صورت قانونی برای استفاده در پیاده روها درنظر گرفته می شود. اسب راه، [ ب] حق عبوری است که به صورت قانونی برای استفاده پیاده ها، دوچرخه سوارها و سوارکاران درنظر گرفته شده است اما برای استفاده وسایط موتوری نمی باشد. در بعضی از کشورها، خصوصاً در اروپای شمالی که آزادی گردش گری به صورت تاریخی شکل حقوق کلی عمومی را بخود گرفته است، حق عبور نمی تواند به مسیرها یا راه های مشخص محدود گردد.
تعریف دیگر حق عبور، عمدتاً در حمل و نقل آمریکایی، نوعی حق ارتفاقی است که روی یک زمین به منظور اهداف انتقالی هم چون بزرگراه، پاراه عامه، خط ریل، کانال، شامل خطوط انتقال برق، خطوط لوله کشی نفت و گاز، واگذار شده یا نگهداشته شده است. [ ۷]
این اصطلاح همچنین اولویت جریان ترافیکی را نیز نشان می دهد: «حق قانونی پیاده رو، وسایط و کشتی تا در یک وضعیت یا مکان مشخص بر اساس حق تقدم از یکدیگر عبور کنند». [ ۸] در آداب پیاده گردی، هنگامی که دو گروه پیاده در یک زمین سراشیب با هم مواجه می شوند، در بعضی جاها رسم براین است که گروهی که به سمت بالا می رود حق تقدم دارد. [ ۹]
دسترسی عامه به صورت گسترده، بشمول مسیرهای آبی و سواحل در زیلاند جدید وجود دارد اما «اغلب چند پاره بوده و یافتن موقعیت آن دشواراست». [ ۱۰]
در جمهوری ایرلند، حق عبور پیاده رو به کلیسا، که بنام «مسیرهای جمعی»[ پ] شناخته می شود، از قرن ها بدین سو وجود داشته است. برای سایر موارد، قانون مدرن شفافیت ندارد؛ از سوی دیگر حقوق ارتفاقی در قوانین عصر ویکتوریا، از حقوق مالکین زمین حمایت می کند که در قانون اساسی ۱۹۳۷ میلادی توضیح داده شده است و تصریح می کند که حق عبور باید مخصوصاً وقف استفاده عامه باشد. [ ۱۱] برخلاف آنهایکه ادعای حق عبور کلی را دارند به موقف ضد زمین داران برمی گردند که از جنگ بر سر زمین بین سال های ۱۸۸۰ تا ختم حکمروایی بریتانیا در سال ۱۹۲۲ میلادی ادامه داشت. حق عبور می تواند توسط مالکیت مخالف ادعا شود، اما اثبات استفاده مداوم می تواند دشوار باشد. قضیه که در سال ۲۰۱۰ میلادی در رابطه با ادعاها بر املاک مهمان خانه لیسادل ( Lissadell House ) شنیده شد بر اساس قوانین قدیمی بوده است که بعداً توسط «قانون اصلاح قوانین اراضی و انتقالات، ۲۰۰۹، »[ ت] اصلاح گردید. [ ۱۲]
wiki: حق عبور