حفاظت حیات وحش

حفاظت حیات وحش ( به انگلیسی: Wildlife conservation ) به کار حفاظت از گونه های وحشی و زیستگاه های آنها به منظور حفظ گونه ها یا جمعیت های حیات وحش سالم و بازسازی، حفاظت یا تقویت اکوسیستم های طبیعی اشاره دارد. تهدیدهای عمده برای حیات وحش شامل تخریب زیستگاه، تخریب، گسستگی ( تکه تکه شدن ) ، بهره برداری بی رویه، شکار غیرقانونی، آلودگی و تغییرات آب و هوایی است. IUCN تخمین می زند که ۲۷۰۰۰ گونه از گونه های ارزیابی شده در معرض خطر انقراض هستند. گزارش سال ۲۰۱۹ سازمان ملل در مورد تنوع زیستی، با گسترش به همه گونه های موجود، این تخمین را حتی بیشتر از یک میلیون گونه نشان می دهد. همچنین اذعان می شود که تعداد فزاینده ای از اکوسیستم های روی زمین حاوی گونه های در حال انقراض در حال ناپدید شدن هستند. برای رسیدگی به این مسائل، تلاش های ملی و بین المللی دولتی برای حفظ حیات وحش زمین صورت گرفته است. موافقت نامه های حفاظتی برجسته شامل کنوانسیون ۱۹۷۳ در مورد تجارت بین المللی گونه های در معرض خطر جانوران و گیاهان وحشی ( CITES ) و کنوانسیون ۱۹۹۲ در مورد تنوع زیستی ( CBD ) است. [ ۱] [ ۲] همچنین چندین سازمان غیردولتی ( NGO ) وجود دارند که به حفاظت از طبیعت اختصاص داده شده اند، مانند Nature Conservancy، صندوق جهانی طبیعت، و سازمان بین المللی حفاظت.