حفاظت برون جا

حفاظت برون جا ( به انگلیسی: Ex situ conservation ) در لغت به معنای حفاظت بیرون از زیستگاه است. این فرایند حفاظت از گونه، گونه یا نژاد در حال انقراض، گیاه یا جانور بیرون از زیستگاه طبیعی آن است. به عنوان مثال، با حذف بخشی از جمعیت از یک زیستگاه در معرض تهدید و قرار دادن آن در یک مکان جدید، یک محیط ساخته شده که شبیه زیستگاه طبیعی جانور مربوطه و تحت مراقبت انسان است، به عنوان مثال پارک های جانورشناسی و سافاری حیات وحش است. [ ۱] [ ۲] درجه ای که انسان ها پویایی طبیعی جمعیت مدیریت شده را کنترل یا تغییر می دهند، به طور گسترده ای متفاوت است، و این ممکن است شامل تغییر محیط زندگی، الگوهای تولیدمثل، دسترسی به منابع و حفاظت در برابر شکار و مرگ ومیر باشد. مدیریت برون جای می تواند در محدوده جغرافیایی طبیعی یک گونه یا خارج از آن رخ دهد. افرادی که در محل نگهداری می شوند، در بیرون از یک کنام بوم شناختی وجود دارند. این بدان معنی است که آنها تحت فشارهای انتخابی مشابهی با جمعیت های وحشی نیستند و در صورت نگهداری در محل برای چندین نسل، ممکن است تحت انتخاب مصنوعی قرار گیرند.
تنوع زیستی کشاورزی نیز در مجموعه های برون جای حفظ می شود. این در درجه نخست به شکل بانک های ژنی است که در آن نمونه ها به منظور حفظ منابع ژنتیکی گیاهان زراعی عمده و خویشاوندان وحشی آنها ذخیره می شوند.