حصید
لغت نامه دهخدا
- حبل حصید ؛ رسن محکم و استوار تافته و همچنین زه حصید و زره حصید و امثال آن. ج ، حصاید.
- زرع حصید ؛ کشت دروده. محصوده.
- امثال :
الناس حصیدالسنتهم .
حصید. [ ح َ ] ( اِخ ) نام موضعی است بعراق در جزیرة. ( معجم البلدان ).
حصید. [ ح ُ ص َ ] ( اِخ ) وادیی است به شام میان کوفه و شام. و جنگی میان ایرانیان و عرب در آن رخ داده به سال 13 هَ. ق. ( معجم البلدان ). و در آن جنگ روزبه و روزمهر دو سردار ایرانی کشته شدند. وقفقاع این شعر بسرود:
ألا أبلغا أسماء ان خلیلها
قضی وطراً من روز مهر الاعاجم ِ
غَداة صبحنا فی حصید جموعهم
بهندیة تفری فراخ الجماجم ِ.
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] معنی حَصِیدٌ: دروکردنی - درو شده - بریده شده (از "حصد"به معنای بریدن و درو کردن زراعت. زراعت درو شده را نیز حصید میگویند)
ریشه کلمه:
حصد (۶ بار)
«حَصِید» از مادّه «حَصْد» به معنای درو شده، اشاره به سرزمین هایی همچون سرزمین قوم نوح و لوط(علیهما السلام) که یکی در زیر آب غرق شد و دیگری زیر و رو و سنگباران گردید.
ریشه کلمه:
حصد (۶ بار)
«حَصِید» از مادّه «حَصْد» به معنای درو شده، اشاره به سرزمین هایی همچون سرزمین قوم نوح و لوط(علیهما السلام) که یکی در زیر آب غرق شد و دیگری زیر و رو و سنگباران گردید.
wikialkb: حَصِید
جدول کلمات
پیشنهاد کاربران
له و خورد شده