حسین قصه خوان اصفهانی

[ویکی فقه] حسین قصه خوان اصفهانی، شاعر ادیب و سخنور قرن دهم هجری در اصفهان می باشد.
کمال الدّین حسین قصّه خوان، شاعر ادیب و سخنور قرن دهم هجری. بنا به نقل خودش از نوادگان کمال الدّین غیاث فارسی بوده، امّا در اصفهان متولّد شده و علم و ادب آموخته است. مدّت بیست سال مصاحب سام میرزا صفوی (برادر شاه طهماسب) و هشت سال دیگر مصاحب شاه طهماسب بوده است. در اواخر عمر بر اثر افراط در مصرف افیون تفاوت فاحش در صورت و سیرت او پیدا شده بود، گوئی مسخ شده بود یا روح او را در قالب دیگری آورده بودند. عاقبت در سال ۹۴۲ق فوت شد. در جوانی گاهی شعر می گفت. این شعر از اوست: ای خوش آن ساعت که در کوی تو منزل داشتم ••••• صد مراد از دیدن روی تو حاصل داشتمداشتم در دل ز عشقت آتشی پنهان چو شمع ••••• بر زبان آوردم آخر آنچه در دل داشتم
صفوی، سام میرزا، تذکره تحفه سامی، ص۱۳۸-۱۳۹.
۱. ↑ صفوی، سام میرزا، تذکره تحفه سامی، ص۱۳۸-۱۳۹.
منبع
مهدوی، سیدمصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۸۰۸.
...