[ویکی فقه] حسین خان اسیری اصفهانی، شاعر ادیب در اصفهان می باشد.
حسین خان متخلّص به «اسیری» شاعر ادیب، پدرش در دولت نادری صاحب جمع زرگرخانه بوده است. وی پس از مرگ پدر ترک مشاغل دولتی کرده، به لباس فقر و درویشی درآمد و تحصیل کمالات شعر و شاعری نمود. غزل را خوب می گفت و علاوه بر دیوان اشعار کتابی به سبک بوستان سروده و «هفت انجمن» نام نهاده است و بالغ بر ده هزار بیت است. این دو بیت از اوست: گرفتم آنکه گشایند پای بسته ما ••••• چه می کنند به بال و پر شکسته ماگواه اینکه نه رند و نه عاشقم اینست ••••• پیاله تهی و سُبحه گسسته ما
اختر، احمد بن فرامرز، تذکره اختر، ص۱۸.
۱. ↑ اختر، احمد بن فرامرز، تذکره اختر، ص۱۸.۲. ↑ هدایت، رضاقلی بن محمد، مجمع الفصحاء، ج۴، ص۱۶۴.۳. ↑ محمود میرزا قاجار، سفینة المحمود، ص۱۴۰.۴. ↑ شیرازی، احمدبن ابوالحسن، حدیقة الشعراء، ج۱، ص۱۳۳.
منبع
مهدوی، سیدمصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۵۹۹.
...
حسین خان متخلّص به «اسیری» شاعر ادیب، پدرش در دولت نادری صاحب جمع زرگرخانه بوده است. وی پس از مرگ پدر ترک مشاغل دولتی کرده، به لباس فقر و درویشی درآمد و تحصیل کمالات شعر و شاعری نمود. غزل را خوب می گفت و علاوه بر دیوان اشعار کتابی به سبک بوستان سروده و «هفت انجمن» نام نهاده است و بالغ بر ده هزار بیت است. این دو بیت از اوست: گرفتم آنکه گشایند پای بسته ما ••••• چه می کنند به بال و پر شکسته ماگواه اینکه نه رند و نه عاشقم اینست ••••• پیاله تهی و سُبحه گسسته ما
اختر، احمد بن فرامرز، تذکره اختر، ص۱۸.
۱. ↑ اختر، احمد بن فرامرز، تذکره اختر، ص۱۸.۲. ↑ هدایت، رضاقلی بن محمد، مجمع الفصحاء، ج۴، ص۱۶۴.۳. ↑ محمود میرزا قاجار، سفینة المحمود، ص۱۴۰.۴. ↑ شیرازی، احمدبن ابوالحسن، حدیقة الشعراء، ج۱، ص۱۳۳.
منبع
مهدوی، سیدمصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۲، ص۵۹۹.
...
wikifeqh: حسین _خان_اسیری_اصفهانی