[ویکی فقه] حسین بن محمد ضمیری اصفهانی، شاعر و ادیب دانشمند قرن دهم هجری در اصفهان می باشد.
کمال الدّین حسین بن محمّد اصفهانی متخلص به «ضمیری» شاعر و ادیب دانشمند قرن دهم هجری. وی در حکمت و ریاضی از شاگردان غیاث الدّین منصور دستکی شیرازی بوده است. ابتدا به مناسبت اینکه پدرش باغبان باغ نقش جهان در اصفهان بود «باغبان» تخلّص داشت، در علم رمل نیز استاد بود. هنگامی که به خدمت شاه طهماسب رسید و چون به خاطر احاطه به رمل از ضمایر خبر می داد، به اشاره شاه تخلّص خود را به «ضمیری» تغییر داد. همچنین شاه طهماسب او را قابل مقایسه با امیرخسرو دهلوی دانسته و او را «خسرو ثانی» لقب داد.
اشعار
وی اشعار زیادی سروده و آنها را در کتاب های چندی جمع آوری نموده که از آن جمله است: ۱. «آئینه خیال» ۲. «اسکندرنامه» ۳. «احیای کمال» ۴. «بدایع الشّعر» ۵. «بهار و خزان» ۶. «بدایت حال یا ترانه وصال» ۷. «حسن فال» ۸. «حسنه الاخبار» ۹. «خجسته فال» ۱۰. «درّ مثال» ۱۱. «سفینه اقبال» ۱۲. «سحاب حلال» یا «سحر حلال» ۱۳. «صورت حال» ۱۴. «صنایع» ۱۵. «صیقل ملال» ۱۶. «عذر مقال» ۱۷. «طاهرات» ۱۸. «عیون الزلال» ۱۹. «فراغ بال» ۲۰. «قدس خیال» ۲۱. «کنزالاقوال» ۲۲. «لیلی و مجنون» ۲۳. «لوامع خیال» ۲۴. «معشوق لایزال» ۲۵. «معراج آمال» ۲۶. «مکثر الاحوال» ۲۷. «منتهای کمال» ۲۸. «نهایه السّحر» ۲۹. «ناز و نیاز» ۳۰. «وامق و عذرا» این دو بیت از اوست: درمانده به درد دل بی حاصل خویشم ••••• رو همدم و بگذار به درد دل خویشمگیرد همه کس روز جزا دامن قائل ••••• جز من که به جان منفعل از قاتل خویشم
کاشانی، میرتقی الدین، خلاصة الاشعار (بخش اصفهان)، ص۷-۳.
۱. ↑ کاشانی، میرتقی الدین، خلاصة الاشعار (بخش اصفهان)، ص۷-۳.۲. ↑ نفیسی، سعید، تاریخ نظم و نثر، ج۱، ص۴۴۶.۳. ↑ میرزای صفوی، سام، تحفه سامی، ص۲۲۳.۴. ↑ دهخدا، علی اکبر، لغت نامه دهخدا، ذیل حسین ضمیری، ص۶۵۸.۵. ↑ آذر، لطفعلی بیگ بن آقاخان بیگدلی، آتشکده آذر، بخش سوم از نیمه نخست، ص۹۵۸.۶. ↑ حسینی سنبهلی، میرحسین دوست، تذکره حسینی، ص۱۹۵.۷. ↑ تذکره غنی، ص۸۲.۸. ↑ قزوینی، عبدالنبی، تذکره میخانه، ص۱۵۸-۱۵۶.۹. ↑ ترکمان، اسکندربیگ و محمد یوسف، تاریخ عالم آرای عباسی، ج۱، ص۲۷۸.۱۰. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۷، ص۲۶۰.
...
کمال الدّین حسین بن محمّد اصفهانی متخلص به «ضمیری» شاعر و ادیب دانشمند قرن دهم هجری. وی در حکمت و ریاضی از شاگردان غیاث الدّین منصور دستکی شیرازی بوده است. ابتدا به مناسبت اینکه پدرش باغبان باغ نقش جهان در اصفهان بود «باغبان» تخلّص داشت، در علم رمل نیز استاد بود. هنگامی که به خدمت شاه طهماسب رسید و چون به خاطر احاطه به رمل از ضمایر خبر می داد، به اشاره شاه تخلّص خود را به «ضمیری» تغییر داد. همچنین شاه طهماسب او را قابل مقایسه با امیرخسرو دهلوی دانسته و او را «خسرو ثانی» لقب داد.
اشعار
وی اشعار زیادی سروده و آنها را در کتاب های چندی جمع آوری نموده که از آن جمله است: ۱. «آئینه خیال» ۲. «اسکندرنامه» ۳. «احیای کمال» ۴. «بدایع الشّعر» ۵. «بهار و خزان» ۶. «بدایت حال یا ترانه وصال» ۷. «حسن فال» ۸. «حسنه الاخبار» ۹. «خجسته فال» ۱۰. «درّ مثال» ۱۱. «سفینه اقبال» ۱۲. «سحاب حلال» یا «سحر حلال» ۱۳. «صورت حال» ۱۴. «صنایع» ۱۵. «صیقل ملال» ۱۶. «عذر مقال» ۱۷. «طاهرات» ۱۸. «عیون الزلال» ۱۹. «فراغ بال» ۲۰. «قدس خیال» ۲۱. «کنزالاقوال» ۲۲. «لیلی و مجنون» ۲۳. «لوامع خیال» ۲۴. «معشوق لایزال» ۲۵. «معراج آمال» ۲۶. «مکثر الاحوال» ۲۷. «منتهای کمال» ۲۸. «نهایه السّحر» ۲۹. «ناز و نیاز» ۳۰. «وامق و عذرا» این دو بیت از اوست: درمانده به درد دل بی حاصل خویشم ••••• رو همدم و بگذار به درد دل خویشمگیرد همه کس روز جزا دامن قائل ••••• جز من که به جان منفعل از قاتل خویشم
کاشانی، میرتقی الدین، خلاصة الاشعار (بخش اصفهان)، ص۷-۳.
۱. ↑ کاشانی، میرتقی الدین، خلاصة الاشعار (بخش اصفهان)، ص۷-۳.۲. ↑ نفیسی، سعید، تاریخ نظم و نثر، ج۱، ص۴۴۶.۳. ↑ میرزای صفوی، سام، تحفه سامی، ص۲۲۳.۴. ↑ دهخدا، علی اکبر، لغت نامه دهخدا، ذیل حسین ضمیری، ص۶۵۸.۵. ↑ آذر، لطفعلی بیگ بن آقاخان بیگدلی، آتشکده آذر، بخش سوم از نیمه نخست، ص۹۵۸.۶. ↑ حسینی سنبهلی، میرحسین دوست، تذکره حسینی، ص۱۹۵.۷. ↑ تذکره غنی، ص۸۲.۸. ↑ قزوینی، عبدالنبی، تذکره میخانه، ص۱۵۸-۱۵۶.۹. ↑ ترکمان، اسکندربیگ و محمد یوسف، تاریخ عالم آرای عباسی، ج۱، ص۲۷۸.۱۰. ↑ آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۷، ص۲۶۰.
...
wikifeqh: حسین_بن_محمد_ضمیری_اصفهانی