حسن کاشی

لغت نامه دهخدا

حسن کاشی. [ ح َ س َ ن ِ ] ( اِخ ) ( ملا... ) آملی شاعر و معاصر علامه حلی. درگذشته 726 هَ. ق. او راست : «هفت بند» در مدایح اهل بیت و کتاب انشاء. و قبر وی در حجره ای معروف در آغاز بازار «سوق العتیق » در شهر کاظمین نزدیک قبر سید شریف مرتضی بوده و آن مقبره در سال 1353 هَ. ق. در میان خیابان افتاد. ( ذریعه ج 2 ص 391 و ج 9 ص 245 ) ( روضات الجنات 171 ).

حسن کاشی. [ ح َ س َ ] ( اِخ ) خطاط بوده. رجوع به نمونه خطوط خوش کتابخانه سلطنتی ص 148 شود.

فرهنگ فارسی

خطاط بوده

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] حسن کاشی، مولانا حسن بن محمود کاشانی آملی، معروف به حسن کاشی، از شاعران شیعی اواخر قرن هفتم و اوایل قرن هشتم که اشعار زیادی در منقبت و مرثیه ائمه اطهار علیهم السلام به ویژه امام علی علیه السلام سروده است.
برای وی القابی چون ملک الحکما، جمال الدین، کمال الدین، افضل المتکلمین و احسن المتکلمین ذکر کرده اند.
محل زندگی
پدر و جدش اهل کاشان بودند، اما زادگاه و محل زندگی او، به تصریح خودش، آمل بوده است
تولد
تاریخ تولد او را حدود ۶۴۸ می توان دانست اما تاریخ وفات او معلوم نیست. ظاهراً از شعرای مجلس عالی اولجایتو (حکومت: ۷۰۳ـ۷۱۶) و معاصر علامه حلّی (متوفی ۷۲۶) بوده است. از زندگی او اطلاع چندانی در دست نیست.
فضایل
...

پیشنهاد کاربران

بپرس