حسن بن میرزا اقا اتش بروجنی اصفهانی

[ویکی فقه] حسن بن میرزا آقا آتش بروجنی اصفهانی. حسن بن میرزا آقا آتش بروجنی اصفهانی، از شعرای نیمه نخست قرن چهاردهم هجری در اصفهان می باشد.
میرزا حسن آتش بن حاج میرزا آقا بن میرزا محمّدطاهر بروجنی، از شعرای نیمه نخست قرن چهاردهم هجری، در سال ۱۲۸۶ق متولّد شد و پس از تحصیلات مقدّماتی، در جوانی به شغل «زنجیره بافی»، «گلدوزی دستی» و «یراق دوزی» پرداخت امّا در اواخر عمر به داد و ستد و معاملات نقدی روی آورد. در شعر پیرو سبک کلیم و صائب بود و در انجمن های ادبی اصفهان شرکت می کرد و در آنجا بود که از محضر شاعرانی چون محمدحسین عنقا، عمان سامانی، میرزا حسین علی آشفته، و میرزا محمّدعلی مسکین کسب فیض کرد. ابتدا «بینوا» تخلّص می کرد و بعداً آن را به «آتش» تغییر داد.
وفات
آتش در جمعه ۲۱ رجب ۱۳۴۹ق در اصفهان وفات یافته و در تکیه جوباره ای ها (فاضل سراب) در تخت فولاد مدفون گردید. مادّه تاریخ وفاتش را حسام الدّین دولت آبادی چنین سروده است: طبع «حسام» از پی تاریخ گفت: ••••• «آتش ما سرد شدی زود بود»
دیوان اشعار
دیوان اشعار او با مقدمه استاد همائی در سال ۱۳۲۱ش و بار دیگر در سال ۱۳۳۶ش به چاپ رسید. این بیت از اوست: به جرم آن شدم «آتش» ز گریه خانه خراب ••••• که دیده ام خبر از آب زیر کاه نداشت
حبیب ابادی، پرویزبیگی، تذکره حدیقة الشعراء، ج۱، ص۲۰.
...