[ویکی فقه] حسن بن محمد علی خاکیای اصفهانی، شاعر و ادیب معاصر در اصفهان می باشد.
میرزا حسن خاکیا بن محمّدعلی. شاعر و ادیب معاصر. ابتدا در انجمن ادبی میرزا عباس خان شیدا شرکت کرد. پس از تعطیلی انجمن شیدا، در منزل خود انجمن ادبی تشکیل داد [که کم کم در بین ادباء و شعراء شهرت یافت و علاوه بر سخن وران اصفهان، از تهران نیز گاهی شاعران به این انجمن می آمدند. انجمن در سال های ۱۳۲۴ تا ۱۳۴۰ش به فعالیت ادامه داد و پس از تاسیس انجمن ادبی کمال در مدرسه چهارباغ، تعطیل شد. خاکیا در این انجمن و سپس در انجمن ادبی صائب شرکت می کرد. اشعار او در بسیاری روزنامه ها و نشریات چون توفیق، صدای اصفهان و اصفهان به چاپ می رسید. خاکیا مردی عارف مسلک و درویش منش بود سفری به تهران رفته و به خدمت ذوالرّیاستین رسیده و مرید او شد. سپس به اصفهان آمد و مرید میرزا عبّاس پاقلعه ای شد.
وفات
سرانجام در ۲۰خرداد ۱۳۵۵ش چشم از جهان فروبسته و به دیار باقی شتافت و پیکر او را در تکیه سیّدالعراقین واقع در تخت فولاد به خاک سپردند. شکیب اصفهانی از اساتید شعر و ادب اصفهان و از دوستان قدیمی او مادّه تاریخ فوتش را چنین سروده است: خواست مؤمنی «شکیب» از من ••••• سال تاریخ فوت او غافلعارفی دوش سر زد و گفت ••••• «خاکیا» بود شاعری قابل۱۳۵۵
دیوان اشعار
دیوان او نزد فرزند ایشان عباس خاکیا موجود است. این ابیات از اوست: آن دل که تجلّی گه دلدار نباشد •••••در آن خبر از عالم اسرار نباشداعمی بود آن کس که رخ خوب تو ببیند ••••• از جان و دل و دیده خریدار نباشدناصح چه دهی تو به که ما باده کشان را ••••• راهی به جز از خانه خمّار نباشد
مهدوی، سیدمصلح الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۱۷۳-۱۷۱.
...
میرزا حسن خاکیا بن محمّدعلی. شاعر و ادیب معاصر. ابتدا در انجمن ادبی میرزا عباس خان شیدا شرکت کرد. پس از تعطیلی انجمن شیدا، در منزل خود انجمن ادبی تشکیل داد [که کم کم در بین ادباء و شعراء شهرت یافت و علاوه بر سخن وران اصفهان، از تهران نیز گاهی شاعران به این انجمن می آمدند. انجمن در سال های ۱۳۲۴ تا ۱۳۴۰ش به فعالیت ادامه داد و پس از تاسیس انجمن ادبی کمال در مدرسه چهارباغ، تعطیل شد. خاکیا در این انجمن و سپس در انجمن ادبی صائب شرکت می کرد. اشعار او در بسیاری روزنامه ها و نشریات چون توفیق، صدای اصفهان و اصفهان به چاپ می رسید. خاکیا مردی عارف مسلک و درویش منش بود سفری به تهران رفته و به خدمت ذوالرّیاستین رسیده و مرید او شد. سپس به اصفهان آمد و مرید میرزا عبّاس پاقلعه ای شد.
وفات
سرانجام در ۲۰خرداد ۱۳۵۵ش چشم از جهان فروبسته و به دیار باقی شتافت و پیکر او را در تکیه سیّدالعراقین واقع در تخت فولاد به خاک سپردند. شکیب اصفهانی از اساتید شعر و ادب اصفهان و از دوستان قدیمی او مادّه تاریخ فوتش را چنین سروده است: خواست مؤمنی «شکیب» از من ••••• سال تاریخ فوت او غافلعارفی دوش سر زد و گفت ••••• «خاکیا» بود شاعری قابل۱۳۵۵
دیوان اشعار
دیوان او نزد فرزند ایشان عباس خاکیا موجود است. این ابیات از اوست: آن دل که تجلّی گه دلدار نباشد •••••در آن خبر از عالم اسرار نباشداعمی بود آن کس که رخ خوب تو ببیند ••••• از جان و دل و دیده خریدار نباشدناصح چه دهی تو به که ما باده کشان را ••••• راهی به جز از خانه خمّار نباشد
مهدوی، سیدمصلح الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۱۷۳-۱۷۱.
...
wikifeqh: حسن_بن_محمد علی_خاکیا