[ویکی اهل البیت] ابوعلی حسن بن محبوب بن وهب بن جعفر بجلی معروف به سرّاد، از بزرگان رجال شیعه و راویان نامور است. وی از ارکان اربعه عصر خود و از اصحاب اجماع است.
وی، در شمار موالیان اعراب و نژاد از مردم سند هندوستان می برد. جد اعلای وی، وهب از برده های جریر بن عبدالله بجلی صحابی مشهور بود که در سال ۵۱ هجری بدرود حیات گفته است.
شیخ کشی روایت کرده از علی بن محمد قتیبی از جعفر بن محمد بن حسن محبوب که گفته نسب جد من حسن بن محبوب چنین است، حسن بن محبوب بن وهب بن جعفر بن وهب و این وهب عبدی بوده سندی مملوک جریر بن عبدالله بجلی و (زراد) یعنی زره گر بوده. پس به خدمت حضرت امیرالمومنین علیه السلام رفت و از آن حضرت التماس نمود که او را از جریر خریداری نماید، جریر چون کراهت داشت که او را از دست خود بیرون کند گفت آن غلام حر است آزاد کردم او را و چون آزادی او محقق شد خدمت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام را اختیار کرد و وفات کرد حسن بن محبوب در آخر سنه دویست و بیست و چهار به سن شصت و پنج.
این بزرگوار به درک محضر حضرت موسی بن جعفر و حضرت رضا و امام جواد علیهماالسلام مفتخر گردید و از هر سه آنها روایت دارد. وهب در هنر زره بافی استاد بوده، از این روی به وی (سرّاد) و یا (زرّاد) می گفته اند و این لقب بر تمام نسل وی گفته می شده است.
آنگاه که وهب در خدمت مولای خود، جریر بن عبدالله بجلی به حضور امیرالمؤمنین ] علیه السلام رسید، از حضرت تقاضا کرد: مرا از مولایم، جریر خریداری بفرمایید تا پیوسته و هماره در خدمت و همراه شما باشم. امیرالمؤمنین خریدار غلام شد و مولای وی که با حضرت یکدل و یکرنگ نبود، در پاسخ آن سرور گفت: این برده آزاد است. من او را از قید بردگی آزاد کرده ام.
چون نتوانست حرفِ خود را پس بگیرد، آزادی غلام قطعی شد و به امیرالمؤمنین پیوست ولی ولاء عتق یعنی وابستگی قانونی او به جریر بن عبدالله بجلی برقرار ماند و نسل وی به عنوان: مولای بجلیه و مولای جریر، نام بُردار شدند.
این گزارش را جعفر بن محمد بن حسن بن محبوب می دهد و افزون بر آن، از شکل و شمایل و ویژگیهای جسمی وی نیز یاد می کند: علی بن محمد القتیبی، قال حدثنی جعفر بن محمد بن الحسن بن محبوب، نسبة جده الحسن بن محبوب: ان الحسن بن محبوب، ابن وهب، ابن جعفر بن وهب، و کان وهب عبدا سندیاً مملوکا لجریر بن عبدالله البجلی و کان زرّاداً فصار الی امیرالمؤمنین علیه السلام وسأله ان یتباعه عن جریر، فکره جریر ان یخرجه من یده، فقال: الغلام حرّ قد اعتقته! فلما صحّ عتقه صار فی خدمة امیرالمؤمنین.
ومات الحسن بن محبوب فی آخر سنة اربع و عشرین و مأتین و کان من ابناء خمس و سبعین سنة وکان آدم شدید الأدمة انزع سناطاً خفیف العارضین ربعة من الرجال یخمع من ورکة الأیمن.
وی، در شمار موالیان اعراب و نژاد از مردم سند هندوستان می برد. جد اعلای وی، وهب از برده های جریر بن عبدالله بجلی صحابی مشهور بود که در سال ۵۱ هجری بدرود حیات گفته است.
شیخ کشی روایت کرده از علی بن محمد قتیبی از جعفر بن محمد بن حسن محبوب که گفته نسب جد من حسن بن محبوب چنین است، حسن بن محبوب بن وهب بن جعفر بن وهب و این وهب عبدی بوده سندی مملوک جریر بن عبدالله بجلی و (زراد) یعنی زره گر بوده. پس به خدمت حضرت امیرالمومنین علیه السلام رفت و از آن حضرت التماس نمود که او را از جریر خریداری نماید، جریر چون کراهت داشت که او را از دست خود بیرون کند گفت آن غلام حر است آزاد کردم او را و چون آزادی او محقق شد خدمت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام را اختیار کرد و وفات کرد حسن بن محبوب در آخر سنه دویست و بیست و چهار به سن شصت و پنج.
این بزرگوار به درک محضر حضرت موسی بن جعفر و حضرت رضا و امام جواد علیهماالسلام مفتخر گردید و از هر سه آنها روایت دارد. وهب در هنر زره بافی استاد بوده، از این روی به وی (سرّاد) و یا (زرّاد) می گفته اند و این لقب بر تمام نسل وی گفته می شده است.
آنگاه که وهب در خدمت مولای خود، جریر بن عبدالله بجلی به حضور امیرالمؤمنین ] علیه السلام رسید، از حضرت تقاضا کرد: مرا از مولایم، جریر خریداری بفرمایید تا پیوسته و هماره در خدمت و همراه شما باشم. امیرالمؤمنین خریدار غلام شد و مولای وی که با حضرت یکدل و یکرنگ نبود، در پاسخ آن سرور گفت: این برده آزاد است. من او را از قید بردگی آزاد کرده ام.
چون نتوانست حرفِ خود را پس بگیرد، آزادی غلام قطعی شد و به امیرالمؤمنین پیوست ولی ولاء عتق یعنی وابستگی قانونی او به جریر بن عبدالله بجلی برقرار ماند و نسل وی به عنوان: مولای بجلیه و مولای جریر، نام بُردار شدند.
این گزارش را جعفر بن محمد بن حسن بن محبوب می دهد و افزون بر آن، از شکل و شمایل و ویژگیهای جسمی وی نیز یاد می کند: علی بن محمد القتیبی، قال حدثنی جعفر بن محمد بن الحسن بن محبوب، نسبة جده الحسن بن محبوب: ان الحسن بن محبوب، ابن وهب، ابن جعفر بن وهب، و کان وهب عبدا سندیاً مملوکا لجریر بن عبدالله البجلی و کان زرّاداً فصار الی امیرالمؤمنین علیه السلام وسأله ان یتباعه عن جریر، فکره جریر ان یخرجه من یده، فقال: الغلام حرّ قد اعتقته! فلما صحّ عتقه صار فی خدمة امیرالمؤمنین.
ومات الحسن بن محبوب فی آخر سنة اربع و عشرین و مأتین و کان من ابناء خمس و سبعین سنة وکان آدم شدید الأدمة انزع سناطاً خفیف العارضین ربعة من الرجال یخمع من ورکة الأیمن.
wikiahlb: حسن_بن_محبوب_السراد