حسن بن زید بن محمد

[ویکی فقه] حسن بن زید بن محمد، ملقب به داعی کبیر، بنیان گذار سلسله علویان طبرستان در سده سوم، از سادات بنی الحسن می باشد.
پدرش زید بن محمد بن اسماعیل بن زید بن حسن از سادات بنی الحسن ساکن در مدینه و مادرش دختر عبداللّه بن عبیدالله اعرج بود.
دوران جوانی
حسن بن زید نیز روزگار جوانی خود را در مدینه به سر برد. وی احتمالا در قیام یحیی بن عمر شرکت داشته است. بعد از سرکوب این قیام و تشدید سیاست های ضد علوی متوکل، خلیفه عباسی، سادات حجاز و عراق به نواحی مرکزی ایران مهاجرت کردند؛ ظاهراً در همین اوان بود که حسن بن زید به ری رفت و در آن جا اقامت گزید.
رهبری علویان طبرستان
بعد از وقوع شورشی در طبرستان در سال ۲۵۰ گروهی از اهالی به راهنمایی یکی از علویان ساکن در طبرستان به ری رفته و از حسن بن زید دعوت کردند تا رهبری آنان را بپذیرد. وی نیز از ری به طبرستان رفت و بیش تر مردم طبرستان و امیران محلی دیلم، چون جَستانیان، با وی در رمضان ۲۵۰ بیعت کردند.
← سیطره بر طبرستان
...

[ویکی شیعه] حسن بن زید بن محمد، ملقب به داعی کبیر، داعی اول و داعی الی الحق، از ویشوایان زیدیه، بنیان گذار سلسله علویان طبرستان در سده سوم هجری، و از سادات بنی الحسن است. حسن بن زید به دعوت اهالی طبرستان به این منطقه رفت و سلسله علویان طبرستان را تشکیل داد و به تبلیغ زیدیه پرداخت. او با بیرون راندن طاهریان از طبرستان و ری، حکومت خود را آغاز کرد اما در نبرد با عباسیان شکست خورد. بعدها پس از مرگ المعتز بالله عباسی، حکومت خود را بازپس گرفت. گفته شده وی مردی پارسا، فقیه و بخشنده بود اما با مخالفانش با شدت برخورد می کرد.
پدر او زید بن محمد بن اسماعیل بن زید بن حسن بن علی از سادات بنی الحسن ساکن در مدینه و مادرش دختر عبدالله بن عبیدالله اعرج بود.حسن بن زید روزگار جوانی خود را در مدینه به سر برد. وی احتمالا در قیام یحیی بن عمر شرکت داشته است. بعد از سرکوب این قیام و تشدید سیاستهای ضد علوی متوکل، خلیفه عباسی، سادات حجاز و عراق به نواحی مرکزی ایران مهاجرت کردند. در همین زمان بود که حسن بن زید به ری رفت و در آنجا اقامت گزید.
بعد از وقوع شورشی در طبرستان در سال ۲۵۰ق گروهی از اهالی به راهنمایی یکی از علویان ساکن در طبرستان به ری رفته، از حسن بن زید دعوت کردند تا رهبری آنان را بپذیرد. وی نیز از ری به طبرستان رفت و بیشتر مردم طبرستان و امیران محلی دیلمان، چون جَستانیان، در رمضان ۲۵۰ق با وی بیعت کردند.