[ویکی فقه] حسن بن حسین اعوری اصفهانی، شاعر و ادیب فاضل در اصفهان می باشد.
حسن اعوری اصفهانی بن حسین. شاعر و ادیب فاضل در حدود سال ۱۲۹۰ق در اصفهان متولّد گردیده و هم در این شهر نزد جمعی از بزرگان علم و ادب تحصیل نموده و در انجمن های ادبی من جمله انجمن ادبی مرحوم شیدا شرکت می نموده است. وی از مدّاحان خاندان عصمت و طهارت (علیهم السّلام) به شمار می رفت. در مجالس تعزیه داری حضرت سیّدالشهداء (علیه السلام) شرکت می نمود و اشعار و مراثی خود را با صدای بلند و آهنگ مخصوص می خواند و همه حاضرین را تحت تاثیر قرار می داد. در انواع فنون شعر خصوصاً مادّه تاریخ ید طولائی داشت. در زمان جوانی و اوائل مشروطیت از آزادی خواهان و مشروطه طلبان و از اعضاء فعّال حزب دموکرات اصفهان بود. در سال ۱۳۳۳ق که روس ها وارد اصفهان شدند درصدد دستگیری او برآمدند، وی شبانه با لباس مبدّل فرار کرد.
وفات
در اواخر عمر جهت دیدار فرزند خود که در رشت به خدمات فرهنگی و دبیری اشتغال داشت، به آن شهرستان مسافرت نمود و در آنجا در شب عید فطر ۱۳۵۳ق وفات یافته و در آنجا مدفون شد. دیوان اشعارش قریب پنج هزار بیت از غزل و قصیده و مدایح و مراثی، نزد فرزند او موجود بوده است. این چند بیت از اوست: با سرو روان قامت یار ••••• ما را نبود هوای گلزارشیرین اگرش بدید روزی ••••• جان داد بر آن لب شکر باریک باره نهاد سبحه از کف ••••• از زلف تو آنکه بست زُنّار
مهدوی، سیدمصلح الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۴۶-۴۳.
۱. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۴۶-۴۳.۲. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص۱۲۳-۱۲۱.
منبع
...
حسن اعوری اصفهانی بن حسین. شاعر و ادیب فاضل در حدود سال ۱۲۹۰ق در اصفهان متولّد گردیده و هم در این شهر نزد جمعی از بزرگان علم و ادب تحصیل نموده و در انجمن های ادبی من جمله انجمن ادبی مرحوم شیدا شرکت می نموده است. وی از مدّاحان خاندان عصمت و طهارت (علیهم السّلام) به شمار می رفت. در مجالس تعزیه داری حضرت سیّدالشهداء (علیه السلام) شرکت می نمود و اشعار و مراثی خود را با صدای بلند و آهنگ مخصوص می خواند و همه حاضرین را تحت تاثیر قرار می داد. در انواع فنون شعر خصوصاً مادّه تاریخ ید طولائی داشت. در زمان جوانی و اوائل مشروطیت از آزادی خواهان و مشروطه طلبان و از اعضاء فعّال حزب دموکرات اصفهان بود. در سال ۱۳۳۳ق که روس ها وارد اصفهان شدند درصدد دستگیری او برآمدند، وی شبانه با لباس مبدّل فرار کرد.
وفات
در اواخر عمر جهت دیدار فرزند خود که در رشت به خدمات فرهنگی و دبیری اشتغال داشت، به آن شهرستان مسافرت نمود و در آنجا در شب عید فطر ۱۳۵۳ق وفات یافته و در آنجا مدفون شد. دیوان اشعارش قریب پنج هزار بیت از غزل و قصیده و مدایح و مراثی، نزد فرزند او موجود بوده است. این چند بیت از اوست: با سرو روان قامت یار ••••• ما را نبود هوای گلزارشیرین اگرش بدید روزی ••••• جان داد بر آن لب شکر باریک باره نهاد سبحه از کف ••••• از زلف تو آنکه بست زُنّار
مهدوی، سیدمصلح الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۴۶-۴۳.
۱. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۴۶-۴۳.۲. ↑ مهدوی، سیدمصلح الدین، سیری در تاریخ تخت فولاد، ص۱۲۳-۱۲۱.
منبع
...
wikifeqh: حسن_اعوری