حسد مشرکان

[ویکی فقه] حسد مشرکان (قرآن). حسد به معنای آرزو کردن زوال نعمت از کسی است که استحقاق آن را دارد. مشرکان در عصر بعثت، به علت جهل به نقش مشیت خدا در رحمت بخشی به بندگان، به مؤمنان حسادت می کردند.
مشرکان عصر بعثت، نسبت به مؤمنان حسادت می کردند.ما یود الذین کفروا من اهل الکتـب ولاالمشرکین ان ینزل علیکم من خیر من ربکم.. «کافران اهل کتاب، و (همچنین) مشرکان، دوست ندارند که از سوی خداوند، خیر و برکتی بر شما نازل گردد در حالی که خداوند، رحمت خود را به هر کس بخواهد، اختصاص می دهد و خداوند، صاحب فضل بزرگ است.»
← برداشتن پرده از کینه توزی
جهل مشرکان به نقش مشیت خدا در رحمت بخشی به بندگان، عامل حسادت و بدخواهی آنان در حق مؤمنان بود.ما یود الذین کفروا من اهل الکتـب ولاالمشرکین ان ینزل علیکم من خیر من ربکم والله یختص برحمته من یشاء.. «کافران اهل کتاب، و (همچنین) مشرکان، دوست ندارند که از سوی خداوند، خیر و برکتی بر شما نازل گردد در حالی که خداوند، رحمت خود را به هر کس بخواهد، اختصاص می دهد و خداوند، صاحب فضل بزرگ است.»
آگاه کننده مؤمنان از حسد مشرکان
خداوند، آگاه کننده مؤمنان، از حسادت مشرکان درباره آنان است.ما یود الذین کفروا من اهل الکتـب ولاالمشرکین ان ینزل علیکم من خیر من ربکم.. «کافران اهل کتاب، و (همچنین) مشرکان، دوست ندارند که از سوی خداوند، خیر و برکتی بر شما نازل گردد در حالی که خداوند، رحمت خود را به هر کس بخواهد، اختصاص می دهد و خداوند، صاحب فضل بزرگ است.»
← فضل خدا
...