حزب کمونیست فرانسه بزرگ ترین حزب کمونیستی فرانسه و از نظر تعداد اعضا یکی از بزرگ ترین احزاب سیاسی این کشور به شمار می آید و از اعضاء حزب چپ اروپا است. با آنکه محبوبیت انتخاباتی این حزب از دههٔ هشتاد بسیار افت کرد، اما همچنان از نظر تعداد اعضا دومین حزب بزرگ فرانسه باقی ماند. [ ۱]
حزب کمونیست فرانسه در سال ۱۹۲۰ و در اثر انشعابی درون حزب سوسیالیست فرانسه تأسیس شد. این انشعاب بر سر طرفداری از انقلاب بلشویکی در روسیه و اختلاف در جنگ جهانی اول به وجود آمد. دعواها در حزب از سال ۱۹۱۴ و شروع جنگ جهانی اول آغاز شده بود. در این هنگام بود که اکثریت حزب سوسیالیست فرانسه از حرکت کشورشان در جنگ پشتیبانی کردند و موضعی گرفتند که در آن سال ها لنین و هم نظرانش آن موضع را سوسیال شونیستی می خواندند. «سوسیالیسم در گفتار و شوونیسم در عمل» اصطلاحی بود که لنین به کار می برد. [ ۲]
در کنگرهٔ حزب سوسیالیست در شهر تور که در ۱۹۲۰ برگزار شد فراکسیون چپ ( که سه چهارم آرا را در اختیار داشت ) از حزب سوسیالیست منشعب شد و حزب کمونیست فرانسه را بنیان گذاشت و نشریه وقت حزب، اومانیته، را هم با خود برد. حزب کمونیست بلافاصله به انترناسیونال کمونیستی ( کمینترن ) پیوست. این حزب در آن زمان بخش فرانسوی انترناسیونال کمونیستی خوانده می شد. این حزب تازه تأسیس با بیش از ۱۲۰ هزار عضو سه بار بزرگ تر از حزب سوسیالیست بود. [ ۳]
حزب کمونیست فرانسه در ابتدا رقیبی بسیار جدی برای حزب سوسیالیست به شمار می آمد و به نظر می آمد بر سر رهبری جنبش سوسیالیستی فرانسه با آن حزب رقابت کند. اما تنها پس از گذشت چند سال از نفوذ و محبوبیت آن کاسته شد و به حزبی کوچک بدل شد. در اواخر دههٔ ۱۹۲۰ سیاست های اتحاد شوروی تحت رهبری ژوزف استالین بر این حزب نیز حاکم شد و آن ها حزب سوسیالیست فرانسه را به عنوان سوسیال فاشیست محکوم کردند و از هرگونه همکاری با آن خودداری می کردند. در ضمن دورهٔ استالینیسم در این حزب نیز مانند سایر احزاب کمینترن اتفاق افتاد و رهبری هوادار استالین در سال ۱۹۳۰ به رهبری موریس تورز سرکار آمد و تمام اختلافات درونی را سرکوب و ممنوع کرد. به قدرت رسیدن آدولف هیتلر و ضرباتی که حزب کمونیست آلمان متحمل شد باعث شد که این سیاست در اوایل دههٔ ۳۰ تغییر کند.
در دههٔ ۳۰ نفوذ و محبوبیت و تعداد اعضای حزب کمونیست فرانسه چند برابر شد. عامل این موفقیت تا حدود زیادی استراتژی «جبههٔ مردمی» کمینترن در آن دوره بود که اجازه می داد این حزب به همراه حزب سوسیالیست فرانسه و حزب رادیکال فرانسه علیه فاشیسم متحد شود. «جبههٔ مردمی» در انتخابات ۱۹۳۶ برنده شد و لئون بلوم دولت سوسیالیست - رادیکالی تشکیل داد. حزب کمونیست فرانسه در این حکومت شرکت نکرد اما از آن پشتیبانی کرد. دولت جبههٔ مردمی اندکی بعد به دلیل مشکلات داخلی ( به خصوص مشکلات مالی همچون تورم ) و اختلاف در مسائل سیاست خارجی ( برای مثال حزب رادیکال موافق مداخله در جنگ داخلی اسپانیا نبود، در حالی که سوسیالیست ها و کمونیست ها خود از مداخله گران بودند ) فرو پاشید.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفحزب کمونیست فرانسه در سال ۱۹۲۰ و در اثر انشعابی درون حزب سوسیالیست فرانسه تأسیس شد. این انشعاب بر سر طرفداری از انقلاب بلشویکی در روسیه و اختلاف در جنگ جهانی اول به وجود آمد. دعواها در حزب از سال ۱۹۱۴ و شروع جنگ جهانی اول آغاز شده بود. در این هنگام بود که اکثریت حزب سوسیالیست فرانسه از حرکت کشورشان در جنگ پشتیبانی کردند و موضعی گرفتند که در آن سال ها لنین و هم نظرانش آن موضع را سوسیال شونیستی می خواندند. «سوسیالیسم در گفتار و شوونیسم در عمل» اصطلاحی بود که لنین به کار می برد. [ ۲]
در کنگرهٔ حزب سوسیالیست در شهر تور که در ۱۹۲۰ برگزار شد فراکسیون چپ ( که سه چهارم آرا را در اختیار داشت ) از حزب سوسیالیست منشعب شد و حزب کمونیست فرانسه را بنیان گذاشت و نشریه وقت حزب، اومانیته، را هم با خود برد. حزب کمونیست بلافاصله به انترناسیونال کمونیستی ( کمینترن ) پیوست. این حزب در آن زمان بخش فرانسوی انترناسیونال کمونیستی خوانده می شد. این حزب تازه تأسیس با بیش از ۱۲۰ هزار عضو سه بار بزرگ تر از حزب سوسیالیست بود. [ ۳]
حزب کمونیست فرانسه در ابتدا رقیبی بسیار جدی برای حزب سوسیالیست به شمار می آمد و به نظر می آمد بر سر رهبری جنبش سوسیالیستی فرانسه با آن حزب رقابت کند. اما تنها پس از گذشت چند سال از نفوذ و محبوبیت آن کاسته شد و به حزبی کوچک بدل شد. در اواخر دههٔ ۱۹۲۰ سیاست های اتحاد شوروی تحت رهبری ژوزف استالین بر این حزب نیز حاکم شد و آن ها حزب سوسیالیست فرانسه را به عنوان سوسیال فاشیست محکوم کردند و از هرگونه همکاری با آن خودداری می کردند. در ضمن دورهٔ استالینیسم در این حزب نیز مانند سایر احزاب کمینترن اتفاق افتاد و رهبری هوادار استالین در سال ۱۹۳۰ به رهبری موریس تورز سرکار آمد و تمام اختلافات درونی را سرکوب و ممنوع کرد. به قدرت رسیدن آدولف هیتلر و ضرباتی که حزب کمونیست آلمان متحمل شد باعث شد که این سیاست در اوایل دههٔ ۳۰ تغییر کند.
در دههٔ ۳۰ نفوذ و محبوبیت و تعداد اعضای حزب کمونیست فرانسه چند برابر شد. عامل این موفقیت تا حدود زیادی استراتژی «جبههٔ مردمی» کمینترن در آن دوره بود که اجازه می داد این حزب به همراه حزب سوسیالیست فرانسه و حزب رادیکال فرانسه علیه فاشیسم متحد شود. «جبههٔ مردمی» در انتخابات ۱۹۳۶ برنده شد و لئون بلوم دولت سوسیالیست - رادیکالی تشکیل داد. حزب کمونیست فرانسه در این حکومت شرکت نکرد اما از آن پشتیبانی کرد. دولت جبههٔ مردمی اندکی بعد به دلیل مشکلات داخلی ( به خصوص مشکلات مالی همچون تورم ) و اختلاف در مسائل سیاست خارجی ( برای مثال حزب رادیکال موافق مداخله در جنگ داخلی اسپانیا نبود، در حالی که سوسیالیست ها و کمونیست ها خود از مداخله گران بودند ) فرو پاشید.
wiki: حزب کمونیست فرانسه