حروف مد و لین

[ویکی فقه] حروف مد و لین، حروف دارای کشش صوت (مد) یا نرمی در تلفظ (لین) است.
«مد» در لغت به معنای کشیدن، و در اصطلاح تجوید عبارت است از کشیدن صدا در حروف مد.
اقسام حروف مدی
حروف مدی، که به آنها حروف جوفیه هم اطلاق می شود، عبارتند از: الف مدی، واو ساکن ماقبل مضموم؛ یای ساکن ماقبل مکسور (این هر سه در کلمات آتونی، اوذینا و اوتینا جمع شده اند). اصولا این سه حرف را نمی توان حروف حقیقی دانست؛ بلکه این ها صداهای کشیده هستند و صوت آن ها به علت عدم محدودیت به یک مخرج مشخص، قابلیت امتداد نامحدود دارد. چون حروف مد ذاتا توانایی قبول کشش صوت را دارند به این نام خوانده شده اند.
معنی لغوی و اصطلاحی لین
«لین» در لغت به معنای نرمی، و عبارت از مدی است که از کنار هم قرار گرفتن دو حرف پدید می آید؛ یکی واو ساکن ماقبل مفتوح؛ مانند: «الخوف» و «القوم»، و دیگری یای ساکن ماقبل مفتوح؛ مانند: «لا تیاسوا» و «شیئا».
حروف جوفیه
...