حرمت پلیدی

[ویکی فقه] حرمت پلیدی (قرآن). این واژه در فارسی در بُعد جسمانی به معنای ناپاکی، چرک ، زباله ، سرگین و در بُعد روحی به معنای بدکاری ، تبهکاری ، گناه و هرگونه انحطاط اخلاقی آمده و با کلمه آلودگی مرادف است، جز آن که واژه پلیدی از کاربرد و تنوع بیشتری برخوردار است.
پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله وسلّم تحریم کننده اشیای پلید است.«الذین یتبعون الرسول النبی الامی... ویحرم علیهم الخبـئث...»؛ همانها که از فرستاده (خدا)، پیامبر « امّی » پیروی می کنند؛ پیامبری که صفاتش را، در تورات و انجیلی که نزدشان است، می یابند؛ آنها را به معروف دستور می دهد، و از منکر باز میدارد؛ اشیار پاکیزه را برای آنها حلال می شمرد، و ناپاکیها را تحریم می کند؛ و بارهای سنگین، و زنجیرهایی را که بر آنها بود، (از دوش و گردنشان) بر می دارد، پس کسانی که به او ایمان آوردند، و حمایت و یاریش کردند، و از نوری که با او نازل شده پیروی نمودند، آنان رستگارانند.
← پیروی از پیامبر
پلیدی و پاکی معیار حرمت و حلیت اشیاء می باشد.«احل لکم صید البحر...»؛ صید دریا و طعام آن برای شما و کاروانیان حلال است؛ تا (در حال احرام ) از آن بهره مند شوید؛ ولی مادام که محرم هستید، شکار صحرا برای شما حرام است؛ و از (نافرمانی) خدایی که به سوی او محشور می شوید، بترسید!
← منظور از طعام
۱. ↑ اعراف/سوره۷، آیه۱۵۷.
...