حرف مفت

در نظریه بازی، حرف مفت یک نوع برقراری ارتباط بین بازیکن ها است که به طور مستقیم بر روی سود آنها اثر ندارد. فرستادن و دریافت اطلاعات بدون هزینه است. این وجه تفاوت حرف مفت با بازی علامت دهی است که در آن فرستادن پیام های مختلف برای فرستنده هزینه بر است و مقدار آن به حالت دنیا بستگی دارد.
یک بازیکن دارای اطلاعات است و بازیکن دیگر توانایی عمل دارد. بازیکن مطلع می تواند به صورت استراتژیک انتخاب کند که چه بگوید و چه نگوید. اوضاع وقتی جالب تر می شود که منافع دو بازیکن با یکدیگر تفاوت داشته باشد. مثال کلاسیک این مسئله یک کارشناس ( مثلاً یک بوم شناس ) است که تلاش دارد تا وضعیت جهان را به گونه ای به تصمیم گیرنده نامطلع ( مثلاً سیاست مداری که در مورد لایحه جنگل زدایی رای می دهد ) توضیح دهد. تصمیم گیرنده پس از شنیدن گزارش کارشناس، باید یک تصمیم بگیرد که به طور غیرمستقیم سود هر دو بازیکن را تحت تأثیر قرار می دهد.
مدل مقدماتی این بازی توسط کراوفورد و سوبل مطرح شد و بعدها انواع مختلفی از آن ارائه گردید.
تعریف رسمی ارتباط حرف مفت به صورت زیر است:[ ۱]
۱. ارسال و دریافت پیام بدون هزینه است.
در نتیجه یک نفر درگیر در حرف مفت می تواند با خیال راحت از پیگرد دروغ بگوید؛ اما ممکن است در تعادل چنین تصمیمی نگیرد.
در شکل مقدماتی بازی، دو بازیکن با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند که یکی فرستنده S و دیگری گیرنده R است.
نوع: فرستنده از حالت دنیا یا نوع خودش t آگاهی دارد. گیرنده t را نمی داند. او تنها یک باور قبلی در مورد آن دارد و با توجه به پیام فرستاده شده توسط فرستنده سعی دارد که دقت باور خود را در صورت امکان افزایش دهد.
پیام: فرستنده تصمیم می گیرد که پیام m را بفرستد. پیام m ممکن است اطلاعات کامل را دربرداشته باشد، اما این امکان هم وجود دارد که اطلاعات محدودی و مبهمی داشته باشد؛ مثلاً بگوید که «حالت دنیا بین t1 و t2 است. » همچنین این امکان هم وجود دارد که پیام دارای هیچ گونه اطلاعاتی نباشد.
شکل پیام، تا زمانی که درک مشترکی بین دو بازیکن وجود داشته باشد، اهمیتی ندارد. می تواند یک بیانیه کلی از رئیس کل بانک مرکزی، صحبت یک سیاست مدار و … باشد. هر شکلی که این پیام داشته باشد، در نهایت به صورت " حالت دنیا بین t1 و t2 است" درمی آید.
عمل: گیرنده پیام m را دریافت می کند و به وسیله آن و به وسیله قاعده بیز، باورش نسبت به حالت دنیا را به روز می نماید. R تصمیم می گیرد که عمل a را انجام دهد. این عمل هم بر مطلوبیت خودش و هم بر مطلوبیت فرستنده اثرگذار خواهد بود.