حذف تدریجی انرژی هسته ای

حذف تدریجی انرژی هسته ای به معنای قطع استفاده از انرژی هسته ای برای تولید انرژی است. که به دلیل نگرانی در مورد انرژی هسته ای آغاز شد، حذف تدریجی معمولاً شامل تعطیلی نیروگاه های هسته ای و جایگزینی آن با به سوخت های فسیلی و انرژی های تجدیدپذیر صورت می گیرد. سه حادثه هسته ای بر توقف انرژی هسته ای تأثیر گذاشته است: حادثه ی اتمی تری مایل آیلند در سال 1979 در ایالات متحده، فاجعه چرنوبیل در سال 1986 در اتحاد جماهیر شوروی ( اوکراین کنونی ) ، و فاجعه هسته ای فوکوشیما در ژاپن در سال 2011. [ ۱] [ ۲]
پس از فوکوشیما، آلمان 8 راکتور از 17 راکتور خود را برای همیشه تعطیل کرده و متعهد شد که بقیه راکتور ها را تا پایان سال 2022 ببندد. [ ۳] در اواخر سال 2021 به جز سه نیروگاه هسته ای، بقیه نیروگاه های هسته ای آلمان تعطیل شدند. ایتالیا با اکثریت قاطع رای داد تا کشور خود را غیرهسته ای نگه دارد. [ ۴] سوئیس[ ۵] و اسپانیا ساخت راکتورهای جدید را ممنوع کرده اند. نخست وزیر ژاپن خواستار کاهش چشمگیر اتکای ژاپن به انرژی هسته ای شد. رئیس جمهور تایوان نیز همین کار را کرد. [ ۶]
اثرات تعطیلی هسته ای بر ترکیب تولید برق، پس از حادثه فوکوشیما، به طور قابل توجهی اهداف کاهش انتشار گازهای گلخانه ای را در این کشورها به عقب انداخت. در یک پژوهش اخیر در مورد تأثیرات کاهش تدریجی نیروگاه های هسته ای آلمان و ژاپن به این نتیجه می رسد که با ادامه فعالیت نیروگاه های هسته ای این دو کشور می توانستند از 28000 مرگ ناشی از آلودگی هوا و انتشار 2400 میلیون تُن کربن دی اکسید بین سال های 2011 و 2017 جلوگیری کنند. [ ۷] از سال 2021، ژاپن برای راه اندازی مجدد 30 راکتور تا سال 2030[ ۸] [ ۹] [ ۱۰] و همچنین سرمایه گذاری در توسعه راکتورهای کوچک مدولار ( SMR ) در آینده برنامه ریزی کرد. [ ۱۱]
از سال 2016، کشورهایی از جمله استرالیا، اتریش، دانمارک، ایرلند، ایتالیا، استونی، لتونی، لیختن اشتاین، لوکزامبورگ، مالزی، مالت، نیوزلند، نروژ، پرتغال و صربستان هیچ نیروگاه هسته ای ندارند و همچنان مخالف انرژی هسته ای هستند. آلمان، اسپانیا و سوئیس برنامه هسته ای را تا سال 2030 حذف می کنند. با این حال، چندین کشور که قبلاً مخالف باز کردن برنامه های هسته ای یا برنامه ریزی برای توقف تدریجی بودند، در سال های اخیر به دلیل نگرانی های اقلیمی و استقلال انرژی، مسیر خود را تغییر داده اند، از جمله بلژیک، فیلیپین[ ۱۲] ، یونان، سوئد[ ۱۳] و کره جنوبی. [ ۱۴] [ ۱۵] در سطح دنیا راکتور های زیادی در سال های اخیر بسته شده اند با این حال ظرفیت کلی انرژی هسته ای در جهان افزایش یافته است. در برخی کشورها راکتورهای نسل دوم دارند به پایان عمر خود می رسند، برخی از کشورها آنها را با راکتورهای نسل سوم یا آنچه که "راکتورهای نسل III+" نامیده می شود جایگزین می کنند. در حالی که راکتورهای نسل چهارم شامل راکتورهای کوچک مدولار هستند، اکثر طرح های "تکاملی" مانند EPR ظرفیت بالاتری نسبت به راکتورهای مشابه نسل های قبلی دارند. علاوه بر این، کشورهایی مانند کانادا که تصمیم به نوسازی راکتورهای کنونی کاندو خود از جمله در نیروگاه هسته ای بروس، بزرگترین نیروگاه هسته ای تک سایت که در خارج از آسیا قراره گرفته است را گرفته اند، با بهینه سازی راندمان، ظرفیت راکتورهای موجود را افزایش داده اند. [ ۱۶]