حدیث موثق

[ویکی فقه] «روایت موثق» آن است که توسّط راوی غیر امامی ولی ثقه و قابل اعتماد، به امام برسد.
حدیث موثق این عنوان یکی از اصطلاحات علم درایه می باشد. حدیثی را موثق گویند که راویان آن به رغم فساد و انحراف اعتقادی، همچون واقفی یا از عامه بودن، از سوی امامیه توثیق شده باشند، یا حدیثی که بعض راویان آن چنین و بعض دیگر، امامی و عادل یا ممدوح باشند. حدیث موثق، حدیث قوی نیز نامیده شده است.
حکم حدیث موثق
در اینکه خبر موثق مطلقا حجت است یا مطلقا حجت نیست و یا در صورت عمل مشهور به مفاد آن حجت است و در غیر آن صورت حجت نیست، بین متأخران اختلاف است.

[ویکی شیعه] حدیث مُوَثّق روایتی که راویان آن تا امام معصوم در سند ذکر شده است اما یک یا چند راوی با وجود اطمینان در نقل روایت، عقیده انحرافی دارند به این معنا که یا از اهل سنت هستند یا مثل برخی از فرقه‎های شیعی مانند فطحیه و واقفیه اعتقاد به امامت دوازده امام ندارند.
حدیث موثق همچون حدیث صحیح و حدیث حسن به سه قسم اعلی، اوسط، ادنی تقسیم می‎شود. علامه مامقانی تقسیمات جزیی دیگری نیز برای آن ذکر کرده است.
شهید ثانی نام دیگر حدیث موثق را حدیث قوی می‎داند اما مامقانی این عنوان را خلاف اصطلاح دانسته و می گوید حدیث قوی خصوصیات حدیث صحیح و حسن و موثق را ندارد ولی از دسته روایت ضعیف هم نیست.

[ویکی اهل البیت] موثق در لغت، اسم مفعول باب تفعیل از ریشه (و ث ق) و به معنای مورد اعتماد و اطمینان است.
در اصطلاح حدیثی است که سند آن به معصوم متصل باشد و در تمام طبقات یا لااقل یکی از آنها، راوی ای که به رغم امامی نبودن عالمان شیعه او را توثیق نموده باشند وجود داشته باشد و مابقی راویان ممدوح امامی یا عادل امامی باشند.
شادی نفیسی، درایه الحدیث: بازپژوهی مصطلحات حدیثی در نگاه فریقین، انتشارات سمت