حدیث مرفوع

[ویکی فقه] حدیث مرفوع از اقسام خبر واحد می باشد.
حدیث مرفوع- از اصطلاحات علم درایه و- در دو معنا به کار رفته است:
۱. حدیثی که یک- یا بیشتر از یک- راوی آن از میانه یا آخر سند آن افتاده باشد، با تصریح به لفظ رفع، مانند آنکه گفته شود: «روی الکلینی عن علی بن ابراهیم، عن ابیه، رَفَعَهُ عن ابی عبداللَّه علیه السّلام» این نوع رفع، مصداق حدیث مرسل است.
۲. حدیثی که آخر سند آن به قول یا فعل و یا تقریر معصوم علیه السّلام اضافه شود؛ خواه در سند آن ارسال باشد یا نباشد، مانند اینکه صحابی امام بگوید:
امام صادق علیه السّلام چنین فرمود یا دیدم امام چنین کاری کرد یا من در محضر امام فلان کار را کردم و آن حضرت انکار نکرد. حدیث مرفوع به معنای دوم از اقسام مشترک بین چهار قسم اصلی حدیث است.

[ویکی شیعه] حدیث مرفوع به روایتی گفته می شود که یک یا چند تن از راویان در سلسله راویان آن ذکر نشده باشد. شهید ثانی، حدیث مرفوع را روایتی دانسته که چیزی (اعم از قول، فعل و تقریر) در آن به معصوم نسبت داده شده؛ خواه سلسله راویان به معصوم رسیده باشد یا نه؛ مانند زمانی که یک راوی، قولی را به امام معصومِ غیر هم عصر خود نسبت دهد، بی آنکه نامی از راویان پیش از خود ببرد.
علاوه بر این، علامه مامقانی، حدیث مرفوع را روایتی دانسته که در ضمن تصریح به واژه «رفع»، یک یا چند راوی ذکر نشده باشد؛ مانند آنکه گفته شود:«روی الکلینی عن علی بن ابراهیم، عن ابیه، رَفَعَهُ عن ابی عبدالله علیه السلام».
حدیث مرفوع، می تواند صحیح، موثق، حسن و ضعیف باشد.

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام است
حدیث مرفوع - از اصطلاحات علم درایه و - در دو معنا بکار رفته است:
جمعی از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، جلد 3، صفحه 271 .