[ویکی فقه] روایات متعددی در منابع اهل سنت با سند معتبر، وجود دارد که ثابت می کند نگاه کردن به چهره نورانی امیرمؤمنان (علیه السّلام) عبادت است.
روایات متعددی در منابع اهل سنت در این زمینه وجود دارد که ثابت می کند نگاه کردن به چهره نورانی امیرمؤمنان (علیه السّلام) عبادت است.این فضیلت، از فضائل بی نظیر امیرمؤمنان (علیه السّلام) به شمار می رود و چنین روایتی درباره هیچ یک از اصحاب و به ویژه خلفای سه گانه در کتاب های اهل سنت یافت نمی شود.نه تنها درباره خلفا چنین روایتی نیست؛ بلکه حتی طبق روایتی که بخاری نقل کرده است امیرمؤمنان (علیه السّلام) از بودن با عمر کراهت داشت و دوست نداشت که چهره او را ببیند: فَاَرْسَلَ اِلَی اَبِی بَکْر اَنِ ائْتِنَا، وَلاَ یَاْتِنَا اَحَدٌ مَعَکَ، کَرَاهِیَةً لِمَحْضَرِ عُمَرَ.علی (علیه السّلام) به دنبال ابوبکر فرستاد که نزد ما بیاد؛ ولی هیچ کس با تو نباشد؛ زیرا از همنشینی با عمر کراهت داشت.
بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح البخاری، ج۵، ص۱۳۹، ح۴۲۴۰، ۴۲۴۱.
این روایت از هیجده نفر از اصحاب با سند های متعدد نقل شده است، گذشته از این که یکی از سند های آن توسط حاکم نیشابوری و همچنین شمس الدین ذهبی تصحیح شده، برخی دیگر از سند های آن قطعا «حسن» هستند.حتی اگر فرض را بر این بگیریم که تمام سند های آن ضعیف نیز باشند، بازهم روایت از حجیت نمی افتد؛ چرا که این تعداد سند از دیدگاه شیعه و سنی متواتر به شمار می رود و روایت متواتر نیازی به اثبات صحت تک تک طرق ندارد؛ چنانچه البانی وهابی در این باره می گوید: ولا یشترط فی الحدیث المتواتر سلامة طرقه من الضعف، لان ثبوته انما هو بمجموعها، لا بالفرد منها.در حدیث متواتر، سالم بودن طرق آن از ضعف، شرط نیست؛ چرا که اثبات روایت با نظر به مجموع طرق آن است، نه با نظر به تک تک طرق.
البانی، محمد ناصر (متوفای۱۴۲۰ه)، ارواء الغلیل فی تخریج احادیث منار السبیل، ج۶، ص۹۵، تحقیق:اشراف:زهیر الشاویش، ناشر:المکتب الاسلامی - بیروت - لبنان، الطبعة:الثانیة، ۱۴۰۵ - ۱۹۸۵ م.
← روایت عبدالله بن مسعود
...
روایات متعددی در منابع اهل سنت در این زمینه وجود دارد که ثابت می کند نگاه کردن به چهره نورانی امیرمؤمنان (علیه السّلام) عبادت است.این فضیلت، از فضائل بی نظیر امیرمؤمنان (علیه السّلام) به شمار می رود و چنین روایتی درباره هیچ یک از اصحاب و به ویژه خلفای سه گانه در کتاب های اهل سنت یافت نمی شود.نه تنها درباره خلفا چنین روایتی نیست؛ بلکه حتی طبق روایتی که بخاری نقل کرده است امیرمؤمنان (علیه السّلام) از بودن با عمر کراهت داشت و دوست نداشت که چهره او را ببیند: فَاَرْسَلَ اِلَی اَبِی بَکْر اَنِ ائْتِنَا، وَلاَ یَاْتِنَا اَحَدٌ مَعَکَ، کَرَاهِیَةً لِمَحْضَرِ عُمَرَ.علی (علیه السّلام) به دنبال ابوبکر فرستاد که نزد ما بیاد؛ ولی هیچ کس با تو نباشد؛ زیرا از همنشینی با عمر کراهت داشت.
بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح البخاری، ج۵، ص۱۳۹، ح۴۲۴۰، ۴۲۴۱.
این روایت از هیجده نفر از اصحاب با سند های متعدد نقل شده است، گذشته از این که یکی از سند های آن توسط حاکم نیشابوری و همچنین شمس الدین ذهبی تصحیح شده، برخی دیگر از سند های آن قطعا «حسن» هستند.حتی اگر فرض را بر این بگیریم که تمام سند های آن ضعیف نیز باشند، بازهم روایت از حجیت نمی افتد؛ چرا که این تعداد سند از دیدگاه شیعه و سنی متواتر به شمار می رود و روایت متواتر نیازی به اثبات صحت تک تک طرق ندارد؛ چنانچه البانی وهابی در این باره می گوید: ولا یشترط فی الحدیث المتواتر سلامة طرقه من الضعف، لان ثبوته انما هو بمجموعها، لا بالفرد منها.در حدیث متواتر، سالم بودن طرق آن از ضعف، شرط نیست؛ چرا که اثبات روایت با نظر به مجموع طرق آن است، نه با نظر به تک تک طرق.
البانی، محمد ناصر (متوفای۱۴۲۰ه)، ارواء الغلیل فی تخریج احادیث منار السبیل، ج۶، ص۹۵، تحقیق:اشراف:زهیر الشاویش، ناشر:المکتب الاسلامی - بیروت - لبنان، الطبعة:الثانیة، ۱۴۰۵ - ۱۹۸۵ م.
← روایت عبدالله بن مسعود
...
wikifeqh: حدیث_النظر_علی_وجه_علی_عبادة