حجت های خدا

[ویکی فقه] حجت های خدا (قرآن). حجت خدا عامل معرفت خداوند رحمن و حلال و حرام و روش زندگی است.
خداوند، عطاکننده حجت خود به ابراهیم (علیه السلام) ، برای احتجاج و غلبه وی بر قوم مشرک خویش:«وتلک حجتنا ءاتینـها ابرهیم علی قومه...؛ اینها دلایل ما بود که به ابراهیم در برابر قومش دادیم! درجات هر کس را بخواهیم (و شایسته بدانیم،) بالا می بریم؛ پروردگار تو، حکیم و داناست». درست است که این استدلالات جنبه منطقی داشت، و ابراهیم به نیروی عقل و الهام فطرت به آنها رسیده بود، ولی چون این نیروی عقل و آن الهام فطرت همه از ناحیه خدا است، خداوند همه این استدلالات را از مواهب خویش می شمرد که در دلهای آماده همچون دل ابراهیم منعکس می شود.
حجت های رسا
خداوند ، دارای دلایل و حجت های رسا:«قل فلله الحجة البــلغة فلو شاء لهدکم اجمعین؛ بگو: دلیل رسا (و قاطع) برای خداست (دلیلی که برای هیچ کس بهانه ای باقی نمی گذارد). و اگر او بخواهد، همه شما را (به اجبار) هدایت می کند. (ولی چون هدایت اجباری بی ثمر است، این کار را نمی کند.)».