رحمن

ترِ دیگری را ارایه نمود که به ویژه از نطر تاریخی، با معانی که در آن زمان ها ( آغاز اسلام ) از آنها، دریافت می شد، نزدیک تر باشند. رحمن ( رحمان ) که هم ریشه با رحم ( زهدان ) است، اشاره به سرچشمگی آفرینش دارد. به این خاطر است که رحمن ( رحمان ) که هم برای همه موجودات و انسان ها ( ایمان آورندگان و ایمان ناورندگان ) و هم، برای هر دو جهان ( این دنیا و آن دنیا ) دانسته شده است، نام ویژه خدا نیز بوده و هست، اما رحیم، تنها برای ایمان آورندگان بوده و تنها در پیوند با این دنیا، بوده است. بنابراین شاید بتوان: به نام الله سرچشمه آفرینش[و] مهربان را، برابر مناسبی برای بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم دانست. منابع و مآخذ: دایره المعارف قرآن چاپ هلند ( ج 3 ) ، تفسیر طبری، تفسیر قمی و. . . محمد رضا چیت ساز