حبیب چهارمحالی اصفهانی

[ویکی فقه] حبیب چهارمحالی اصفهانی، ادیب فاضل و شاعر و نویسنده و زبان شناس اوایل قرن چهاردهم هجری می باشد.
میرزا حبیب اصفهانی چهارمحالی، ادیب فاضل و شاعر و نویسنده و زبان شناس . وی در روستای «بن» چهارمحال متولّد شد. پناه برد و در آنجا به دلیل تسلط به زبان عربی، ترکی و فرانسوی در مدرسه ایرانیان استانبول به تدریس پرداخت. میرزا حبیب با شیخ احمد روحی و یاران او معاشرت داشت و طرفدار آزادی خواهان ایران بود. دولت عثمانی او را به عضویت انجمن معارف منصوب کرد، اما به خاطر بدگوئی بدخواهان از خدمت برکنار شد ولی بعد از یک سال و نیم به التفات سلطان، به خدمت بازگشت. عمده شهرت حبیب اصفهانی به خاطر ترجمه فارسی داستان «حاجی بابا اصفهانی» نوشته «جیمز موریه» منشی سفارت انگلیس در ایران است. نثر او در این ترجمه استادانه و مسلط به زبان و ادب فارسی است که آن را شیرین و دلپذیر ساخته است.
وفات
میرزا حبیب در سال ۱۳۱۱ق بیمار شده و جهت معالجه با آب های معدنی به «بورسا» رفت و سرانجام در سال ۱۳۱۵ق درگذشت و در گورستان «چکرگه» در پای کوه «اولوداغ» به خاک سپرده شد.]
تألیفات
این کتاب ها از اوست: ۱. «برگ سبز» ۲. «دستان فارسی» راجع به دستور زبان فارسی ۳. «دستور سخن» ۴. «راهنمای فارسی» ۵. «غرایب عقاید ملل»
مهدوی، سیدمصلح الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۱، ص۴۶.
...