[ویکی فقه] حبیب بن مُظاهر، از یاران امام علی و امام حسین (علیهماالسلام) و از شهدای کربلا، ملقب به اسدی و منسوب به قبیله بنی اسد می باشد.
در منابع متقدم نام پدر او گاه به صورت مُظاهر و گاه به صورت مُظَهَّر و در برخی مُطَهَّر ذکر شده است.سمعانی نیز وصف او را ذیل مُظَهَّری آورده، اما مامقانی، با استناد به آنچه در زبان ها و زیارات مشهور است، مُظاهر را صحیح شمرده و گفته است «مظهر» همان مُظاهر بوده که، بنابر رسم الخط متداول آن زمان، بدون الف نوشته شده است. ابن کلبی نسب کامل او را آورده است.
شخصیت حبیب
به گفته ابن حجر عسقلانی، حبیب، پیامبر را درک نموده، اما شیخ طوسی او را تابعی و از اصحاب امام علی، امام حسن و امام حسین (علیهم السلام) ذکر کرده است.
← وثاقت و عبادت
کشی در روایتی که محمد بن عبدالله بن مهران کرخی در سلسله سند آن آمده، خبری آورده دالّ بر این که حبیب از اخبار غیبی و سرانجام خویش آگاه بوده است.(خوئی سند روایت را ضعیف دانسته است.) حبیب به میثم می گوید: گویا مردی را می بینم که در الزرق خربزه می فروشد ... و در راه محبت اهل بیت (علیهم السلام) به دار آویخته می گردد؛ و بالای دار شکم او را پاره می کنند.میثم تمار نیز حبیب را از کیفیت شهادت وی در آینده آگاه ساخت و گفت: گویا مرد سرخ رویی را می بینم که گیسوانی دارد و در راه فرزند پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) به شهادت می رسد.سر او را از تن جدا ساخته در کوفه می گردانند آن گاه از هم جدا شدند.در این هنگام رشید هجری از راه رسید و وقتی که از گفت و گوی آنان آگاه گشت، گفت: خدا رحمت کند میثم را، فراموش کرد بگوید که برای آورنده سر حبیب صد درهم بیشتر جایزه تعیین می کنند.فضیل بن زبیر و دیگران که این گفت و گو را شنیده بودند، گویند: دیری نپایید که تمام آن چه این سه بزرگوار پیش بینی کردند به وقوع پیوست: میثم -تمار- بر در خانه عمرو بن حریث به دار آویخته شد، حبیب شهید گردید؛ و سر او را از تن جدا کردند و به کوفه آوردند.
راوی بودن حبیب
...
در منابع متقدم نام پدر او گاه به صورت مُظاهر و گاه به صورت مُظَهَّر و در برخی مُطَهَّر ذکر شده است.سمعانی نیز وصف او را ذیل مُظَهَّری آورده، اما مامقانی، با استناد به آنچه در زبان ها و زیارات مشهور است، مُظاهر را صحیح شمرده و گفته است «مظهر» همان مُظاهر بوده که، بنابر رسم الخط متداول آن زمان، بدون الف نوشته شده است. ابن کلبی نسب کامل او را آورده است.
شخصیت حبیب
به گفته ابن حجر عسقلانی، حبیب، پیامبر را درک نموده، اما شیخ طوسی او را تابعی و از اصحاب امام علی، امام حسن و امام حسین (علیهم السلام) ذکر کرده است.
← وثاقت و عبادت
کشی در روایتی که محمد بن عبدالله بن مهران کرخی در سلسله سند آن آمده، خبری آورده دالّ بر این که حبیب از اخبار غیبی و سرانجام خویش آگاه بوده است.(خوئی سند روایت را ضعیف دانسته است.) حبیب به میثم می گوید: گویا مردی را می بینم که در الزرق خربزه می فروشد ... و در راه محبت اهل بیت (علیهم السلام) به دار آویخته می گردد؛ و بالای دار شکم او را پاره می کنند.میثم تمار نیز حبیب را از کیفیت شهادت وی در آینده آگاه ساخت و گفت: گویا مرد سرخ رویی را می بینم که گیسوانی دارد و در راه فرزند پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) به شهادت می رسد.سر او را از تن جدا ساخته در کوفه می گردانند آن گاه از هم جدا شدند.در این هنگام رشید هجری از راه رسید و وقتی که از گفت و گوی آنان آگاه گشت، گفت: خدا رحمت کند میثم را، فراموش کرد بگوید که برای آورنده سر حبیب صد درهم بیشتر جایزه تعیین می کنند.فضیل بن زبیر و دیگران که این گفت و گو را شنیده بودند، گویند: دیری نپایید که تمام آن چه این سه بزرگوار پیش بینی کردند به وقوع پیوست: میثم -تمار- بر در خانه عمرو بن حریث به دار آویخته شد، حبیب شهید گردید؛ و سر او را از تن جدا کردند و به کوفه آوردند.
راوی بودن حبیب
...
wikifeqh: حبیب_بن_مظهری
[ویکی اهل البیت] کلیدواژه: عاشورا، کربلا، ورود امام حسین به کربلا، شرطه الخمیس، بیعت کوفیان با مسلم، یاران امام حسین علیه السلام، شهدای کربلا، حبیب بن مظاهر اسدی، فضایل حبیب بن مظاهر، نامه امام حسین به حبیب بن مظاهر
یکی از ستارگان فروزانی که در روز عاشورا، بر گِرد خورشید کربلا، حسین بن علی علیه السلام پروانه وار چرخید و جان خود را فدای مولایش کرد، حبیب بن مظاهر اسدی است. برای الهام گیری از ایمان و حیات و جهاد و شهادت اسوه های فضیلت و الگوهای دینداری و تعهد، در این شماره با شخصیت والای این شهید عاشورایی آشنا می شویم.
طایفه «بنی اسد» افتخارات فراوانی داشت و افراد آن، خوشنام و خدمتگزار پیامبر و اهل بیت بودند. «حبیب»، از این طایفه بود. سال تولد او را یک سال پیش از بعثت نوشته اند. بنابراین سال هایی که پیامبر خدا صلی الله علیه و آله در مکه دعوت خویش را آغاز کرد، او کودکی بیش نبود. و زمانی که آن حضرت حاکم مسلمانان بود و در مسند قدرت و حکومت قرار داشت، وی ایام جوانی خود را می گذراند.
پس از هجرت حضرت رسول به مدینه، او به حضور پیامبر رسید، اسلام را فراگرفت و حکمت های متعالی دین و معارف قرآنی را از زبان آن حضرت شنید و آموخت و توفیق آن را یافت که در شمار اصحاب پیامبر قرار گیرد و احادیثی را که از محمد امین صلی الله علیه و آله می شنید، برای دیگران هم روایت کند. اما بیشترین بهره معنوی را از حضور امیرالمومنین و امام حسن و امام حسین علیهم السلام برد که در ادامه اشاره خواهد شد.
رسول خدا صلی الله علیه و آله به وی علاقه داشت. آن حضرت چون می دید او با حسین بن علی علیه السلام مأنوس و هم بازی است، پیشانی اش را بوسید و فرمود: «فانا احبّه لحبّه لولدی الحسین؛ من او را دوست دارم، زیرا فرزندم حسین علیه السلام را دوست دارد».
برخی از تاریخ نگاران، او را از تابعین (نسل دوم مسلمانان پس از پیامبر) بشمار آورده اند و در زمره اصحاب رسول خدا از او یاد نکرده اند، ولی به هر حال چهره پرفروغ و معنوی وی نشان می دهد که فرزانگی و فروزندگی خود را از دودمان رسالت به ارمغان برده و زندگی پربارش که به حماسه شهادت ختم شد، در سایه تعالیم قرآن و عترت شکل گرفته است.
حبیب بن مظاهر، علاوه بر آن که سیمایی جذاب و جمالی شایسته داشت، از کمال معنوی هم برخوردار بود. او را از حافظان قرآن نام برده اند. وی شب ها پس از نماز عشاء تا صبح، قرآن را ختم می کرد. این نقل، گواه تهجد و شب زنده داری و الفت او با حضرت معبود بود.
یکی از ستارگان فروزانی که در روز عاشورا، بر گِرد خورشید کربلا، حسین بن علی علیه السلام پروانه وار چرخید و جان خود را فدای مولایش کرد، حبیب بن مظاهر اسدی است. برای الهام گیری از ایمان و حیات و جهاد و شهادت اسوه های فضیلت و الگوهای دینداری و تعهد، در این شماره با شخصیت والای این شهید عاشورایی آشنا می شویم.
طایفه «بنی اسد» افتخارات فراوانی داشت و افراد آن، خوشنام و خدمتگزار پیامبر و اهل بیت بودند. «حبیب»، از این طایفه بود. سال تولد او را یک سال پیش از بعثت نوشته اند. بنابراین سال هایی که پیامبر خدا صلی الله علیه و آله در مکه دعوت خویش را آغاز کرد، او کودکی بیش نبود. و زمانی که آن حضرت حاکم مسلمانان بود و در مسند قدرت و حکومت قرار داشت، وی ایام جوانی خود را می گذراند.
پس از هجرت حضرت رسول به مدینه، او به حضور پیامبر رسید، اسلام را فراگرفت و حکمت های متعالی دین و معارف قرآنی را از زبان آن حضرت شنید و آموخت و توفیق آن را یافت که در شمار اصحاب پیامبر قرار گیرد و احادیثی را که از محمد امین صلی الله علیه و آله می شنید، برای دیگران هم روایت کند. اما بیشترین بهره معنوی را از حضور امیرالمومنین و امام حسن و امام حسین علیهم السلام برد که در ادامه اشاره خواهد شد.
رسول خدا صلی الله علیه و آله به وی علاقه داشت. آن حضرت چون می دید او با حسین بن علی علیه السلام مأنوس و هم بازی است، پیشانی اش را بوسید و فرمود: «فانا احبّه لحبّه لولدی الحسین؛ من او را دوست دارم، زیرا فرزندم حسین علیه السلام را دوست دارد».
برخی از تاریخ نگاران، او را از تابعین (نسل دوم مسلمانان پس از پیامبر) بشمار آورده اند و در زمره اصحاب رسول خدا از او یاد نکرده اند، ولی به هر حال چهره پرفروغ و معنوی وی نشان می دهد که فرزانگی و فروزندگی خود را از دودمان رسالت به ارمغان برده و زندگی پربارش که به حماسه شهادت ختم شد، در سایه تعالیم قرآن و عترت شکل گرفته است.
حبیب بن مظاهر، علاوه بر آن که سیمایی جذاب و جمالی شایسته داشت، از کمال معنوی هم برخوردار بود. او را از حافظان قرآن نام برده اند. وی شب ها پس از نماز عشاء تا صبح، قرآن را ختم می کرد. این نقل، گواه تهجد و شب زنده داری و الفت او با حضرت معبود بود.
wikiahlb: حبیب_بن_مظاهر_اسدی
[ویکی فقه] حبیب بن مظاهر اسدی (قبر). قبر حبیب بن مظاهر اسدی ، در سمت غربی رواق جنوبی حرم امام حسین (علیه السلام) قرار دارد.حبیب بن مظاهر از قبیله بنی اسد، از شهدای والامقام و جلیل القدر واقعه عاشورا است. برخی او را از صحابه پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) و برخی دیگر او را تابعی و از اصحاب امام علی (علیه السلام)، امام حسن (علیه السلام) و امام حسین (علیه السلام) دانسته اند.
حبیب بن مَظاهِر اسدی، از قبیله بنی اسد، از شهدای والامقام و جلیل القدر واقعه عاشورا می باشد.ابن حجر عسقلانی، حبیب بن مظاهر را در شمار کسانی بر شمرده است که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) را درک کرده اند.
ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابة فی تمییز الصحابة، ج۳، ص۳۰.
حبیب بن مظاهر و جمعی از بزرگان شیعیان کوفه، پس از مرگ معاویه، برای امام حسین (علیه السلام) نامه نوشتند و آن حضرت را برای قیام بر ضد امویان، به کوفه دعوت کردند.
ابن اعثم، احمد بن اعثم، الفتوح، ج۵، ص۲۸.
در کربلا، حبیب بن مظاهر و دیگر یاران امام حسین (علیه السّلام)، از پذیرفتن امان نامه دشمن خودداری کردند و استدلالشان این بود که اگر حسین (علیه السلام) کشته شود، ما عذری نزد پیامبر نخواهیم داشت.
طوسی، محمد بن حسن، اختیار معرفة الرجال، ص۷۹.
...
حبیب بن مَظاهِر اسدی، از قبیله بنی اسد، از شهدای والامقام و جلیل القدر واقعه عاشورا می باشد.ابن حجر عسقلانی، حبیب بن مظاهر را در شمار کسانی بر شمرده است که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) را درک کرده اند.
ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابة فی تمییز الصحابة، ج۳، ص۳۰.
حبیب بن مظاهر و جمعی از بزرگان شیعیان کوفه، پس از مرگ معاویه، برای امام حسین (علیه السلام) نامه نوشتند و آن حضرت را برای قیام بر ضد امویان، به کوفه دعوت کردند.
ابن اعثم، احمد بن اعثم، الفتوح، ج۵، ص۲۸.
در کربلا، حبیب بن مظاهر و دیگر یاران امام حسین (علیه السّلام)، از پذیرفتن امان نامه دشمن خودداری کردند و استدلالشان این بود که اگر حسین (علیه السلام) کشته شود، ما عذری نزد پیامبر نخواهیم داشت.
طوسی، محمد بن حسن، اختیار معرفة الرجال، ص۷۹.
...
wikifeqh: آرامگاه_حبیب_بن_مظاهر