[ویکی شیعه] میرزا حبیب الله خویی، (۱۲۶۵ ـ ۱۳۲۴ق) فقیه، ملقب به امین الرعایا از فقیهان شیعه و شارحان نهج البلاغه در قرن سیزدهم و چهاردهم قمری. وی از شاگردان میرزا حبیب الله رشتی، میرزای شیرازی و سید حسین کوه کمره ای بود. مهم ترین اثرش کتاب منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه است. میرزا حبیب الله با همین کتاب، در میان اهل علم معروف شده است.
ثقه الاسلام تبریزی از خود میرزا حبیب الله نقل می کند که او در سال ۱۲۶۵ق در شهر خوی و در خانواده ای ثروتمند و محترم به دنیا آمد. آقابزرگ طهرانی زرکلی و حسینی سال وفات او را ۱۳۲۴ و امین و امینی سال ۱۳۲۶ را سال درگذشت میرزا حبیب الله ذکر کرده اند. او در تهران درگذشت و پیکرش را در حرم عبدالعظیم حسنی در ری به خاک سپردند.
خویی بیست سال داشت که برای تحصیل علوم دینی به نجف رفت و از محضر استادانی چون میرزا حبیب الله رشتی، میرزای شیرازی و سید حسین کوه کمری معروف به سید حسین ترک (متوفی ۱۲۹۹) بهره مند شد. ثقه الاسلام تبریزی همچنین ملاعلی، فرزند حاج میرزا خلیل طهرانی (متوفی ۱۲۹۷)، را در شمار استادان او نام برده است.
ثقه الاسلام تبریزی از خود میرزا حبیب الله نقل می کند که او در سال ۱۲۶۵ق در شهر خوی و در خانواده ای ثروتمند و محترم به دنیا آمد. آقابزرگ طهرانی زرکلی و حسینی سال وفات او را ۱۳۲۴ و امین و امینی سال ۱۳۲۶ را سال درگذشت میرزا حبیب الله ذکر کرده اند. او در تهران درگذشت و پیکرش را در حرم عبدالعظیم حسنی در ری به خاک سپردند.
خویی بیست سال داشت که برای تحصیل علوم دینی به نجف رفت و از محضر استادانی چون میرزا حبیب الله رشتی، میرزای شیرازی و سید حسین کوه کمری معروف به سید حسین ترک (متوفی ۱۲۹۹) بهره مند شد. ثقه الاسلام تبریزی همچنین ملاعلی، فرزند حاج میرزا خلیل طهرانی (متوفی ۱۲۹۷)، را در شمار استادان او نام برده است.
wikishia: حبیب_الله_خویی