حالت خلا

دانشنامه عمومی

حالت خلأ. در نظریه میدان کوانتومی، حالت خلأ، حالت کوانتومی با کمترین انرژی ممکن است. به طور عمومی دربرگیرنده هیچ ذره ای نیست. گاهی از اصطلاح میدان نقطه صفر بعنوان هم معنی برای حالت خلأ یک میدان کوانتیزه شده یکتا استفاده می شود.
طبق درکی که امروزه از آنچه حالت خلأ یا خلأ کوانتومی نامیده می شود، به دست آورده ایم، به هیچ عنوان نمی توان آن را به سادگی، فضای خالی دانست[ ۱] و این اشتباهست که تصور شود، خلاء فیزیکی، یک پوچی مطلقاً خالی است. [ ۲] بنا بر مکانیک کوانتومی، حالت خلأ نه تنها واقعاً خالی نیست، بلکه شامل امواج الکترومغناطیسی و ذرات گذراست که مرتباً به وجود می آیند و از بین می روند. [ ۳] [ ۴] [ ۵]
خلاء الکترودینامیکی ( خلاء QED ) مربوط بهالکترودینامیک کوانتومی ( QED ) نخستین خلاء نظریه میدان کوانتومی بود که مطرح شد. QED در دهه ۱۹۳۰ به وجود آمد و در اوخر دهه ۱۹۴۰ و اوایل دهه ۱۹۵۰، توسط فاینمن، توموناگا و شوینگر که مشترکاًجایزه نوبل فیزیک سال ۱۹۶۵ را دریافت نمودند، مجدداً فرمول بندی شد. [ ۶] امروزه برهم کنش های الکترومغناطیس و برهم کنش هایهسته ای ضعیف در قالب نظریه برهم کنش الکتروضعیف یکپارچه شده اند.
مدل استاندارد تعمیم کار انجام شده در الکترودینامیک کوانتومی برای دربرگرفتن همهذرات بنیادی شناخته شده و برهم کنش های آنهاست ( به جز گرانش ) . کرومودینامیک کوانتومی ( QCD ) ، آن بخش از مدل استاندارد است که با برهم کنش های قوی سروکار دارد و خلاء QCD، خلاء کرومودینامیک کوانتومی است که موضوع مورد مطالعه در برخورددهنده بزرگ هادرونی و برخورددهنده یون سنگین نسبیتی است و با آنچه ساختار خلاء برهم کنش های قوی نامیده می شود، مرتبط است. [ ۷]
اگر بتوان نظریه میدان کوانتومی را با دقت از طریقنظریه اختلال توصیف نمود، ویژگی های خلاء مشابه ویژگی های حالت پایه یک نوسانگر هماهنگ مکانیک کوانتومی ( یا به عبارت دقیق تر، حالت پایه یک مسئله مکانیک کوانتومی ) است. در این مورد مقدار چشم داشتی خلاء ( VEV ) هر عملگر میدانی، صفر می شود. برای نظریه های میدان کوانتومی که در آن ها نظریه اختلال در انرژی های پایین با شکست روبه رو می شود، ( مثلاً کرومودینامیک کوانتومی یا نظریه بی سی اس ابررسانایی ) عملگرهای میدان می توانند مقادیر چشم داشتی غیر صفر داشته باشند که به آن چگال می گویند. در مدل استاندارد، مقدار چشم داشتی غیر صفر میدان هیگز، که از شکست خودبخودی تقارن ناشی می شود، ساز و کاری است که توسط آن سایر میدان های این نظریه، جرم به دست می آورند.
عکس حالت خلأ
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس