حالت برداری برنامه ای ( به انگلیسی: Application checkpointing ) تکنیکی برای اضافه کردن قابلیت تحمل خطا به سیستم های رایانه ای است. این تکنیک به این صورت است که یک تصویر لحظه ای از وضعیت فعلی برنامه تهیه می شود، بعدها در صورتی که برنامه مورد نظر دچار اشکالی شد، این تصویر ذخیره شده واگردانی شده و مورد استفاده قرار می گیرد و جایگزین حالت فعلی برنامه می شود. از جمله سیستم عامل هایی که این تکنیک را پیاده سازی کرده اند، می توان به لینوکس و همینطور برخی از سیستم عامل های خانواده بی اس دی اشاره کرد. مباحثی که در پیاده سازی این تکنیک ها حائز اهمیت است عبارتنت از مقدار حالتی که باید ذخیره شود ( چقدر از اطلاعات برنامه باید ذخیره شود ) ، سطح خودکارسازی، سازگارپذیری با دیگر سیستم ها ( می توان از تصویر تهیه شده در رایانه و سیستم دیگری هم استفاده کرد؟ ) ، معماری سیستم ( تکنیک در کجا پیاده سازی شده؟ در کتابخانه، در کامپایلر یا در سطح سیستم عامل؟ ) که هر کدام از این موارد بر روی کارایی و خصوصیات تکینک تأثیرگذار هستند. به عنوان مثال، اینکه کل اطلاعات مرتبط با برنامه ذخیره شود، کار پیاده سازی را راحت خواهد کرد، چرا که نیازی به تحلیل خود برنامه نیست، اما باعث می شود تا سازگارپذیری با دیگر سیستم ها کاهش یابد، چرا که ممکن است بقیه سیستم ها از ساختارهای دیگری برای برنامه ها استفاده کنند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
wiki: حالت برداری برنامه ای