حافظه خودزندگی نامه ای نوعی ساختار حافظه ای است که از ترکیب اپیزودهای بیاد مانده از تجربیات فردی و دانش کلی در مورد وقایع و جهان اطراف تشکیل شده است. [ ۱]
کنوی و پلیدل - پیرس فرض کرده اند که حافظه خودزندگی نامه ای در یک ساختار خودحافظه ای ( self - memory system ) ایجاد می شود که از انبار داده های دانش خودزندگی نامه ای و خودآگاهی بهره می گیرد. [ ۲] انبار داده های دانش خودزندگی نامه ای شامل اطلاعاتی در مورد خود است که برای دو سؤال خود چه بود و خود چه می تواند باشد جواب فراهم می کند. [ ۳] این اطلاعات در سه طبقه وسیع قرار می گیرند؛ دوره های زندگی، اتفاقات عمومی، و دانش اتفاقات ویژه. [ ۲]
دوره های زندگی از دانش کلی مربوط به زمانهای مشخص و موضوعی ( themed ) در زندگی فرد، همانند دوره دنشجویی ( موضوع دانشگاه ) ، تشکیل می شود. دوره های زندگی زمان آغازین و پایانی مشخصی دارند هر چند که اغلب این زمان ممکن است با گذر زمان به تدریج وضوح خود را از دست داده با زمانهای دوره دیگری از زندگی تداخل می کنند. [ ۲] دوره های زندگی اطلاعات موضوعی وابسته به دوره مربوطه ( فعالیتها، روابط، مکان وقایع، و دانش زمانی راجع به دوره ) را شامل می شوند. [ ۲]
اتفاقات عمومی نسبت به دوره های زندگی خاص تر هستند. [ ۲] اتفاقات عمومی در خوشه هایی با موضوعی مشترک همگروه می شوند به گونه ای که وقتی یک اتفاق عمومی به یاد آورده می شود وقایع همگروه ممکن است به دنبال هم یادآوری شوند. این خوشه های حافظه ای، اغلب، در هول و حوش موضوع رسیدن یا نرسیدن به اهداف شخصی در زندگی شکل می گیرند. [ ۲] در این رابطه دست آوردهای اولین بار، مانند اولین دفعه بوسیدن معشوق، از اهمیت خاصی برخوردارند. [ ۴]
دانش اتفاقات ویژه اطلاعات دقیق راجع به حوادثی ویژه است که اغلب در فرم تصاویر بصری یا مشخصه های حسی دیگر در ذهن نقش بسته است. . [ ۲] البته جزئیات حادثه به مرور زمان از بین می رود و بدین ترتیب خاصیت ویژه بودن نیز کمرنگ می شود. [ ۵] حوادث منشأیی ( Originating events ) که نقطه آغازین آغاز مسیر بسوی اهداف بلند مدت زندگی به حساب می آیند، نقاط عطف ( حوادثی که مسیر زندگی را عوض می کنند ) ، وقایع لنگری ( anchoring events ) که عقاید و اهداف را تصدیق می کنند، و حوادث مشابه ( analogous events ) که در گذشه روی داده ولی در تعیین رفتار در زمان حال مؤثرند، از جمله اتفاقات ویژه هستند. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکنوی و پلیدل - پیرس فرض کرده اند که حافظه خودزندگی نامه ای در یک ساختار خودحافظه ای ( self - memory system ) ایجاد می شود که از انبار داده های دانش خودزندگی نامه ای و خودآگاهی بهره می گیرد. [ ۲] انبار داده های دانش خودزندگی نامه ای شامل اطلاعاتی در مورد خود است که برای دو سؤال خود چه بود و خود چه می تواند باشد جواب فراهم می کند. [ ۳] این اطلاعات در سه طبقه وسیع قرار می گیرند؛ دوره های زندگی، اتفاقات عمومی، و دانش اتفاقات ویژه. [ ۲]
دوره های زندگی از دانش کلی مربوط به زمانهای مشخص و موضوعی ( themed ) در زندگی فرد، همانند دوره دنشجویی ( موضوع دانشگاه ) ، تشکیل می شود. دوره های زندگی زمان آغازین و پایانی مشخصی دارند هر چند که اغلب این زمان ممکن است با گذر زمان به تدریج وضوح خود را از دست داده با زمانهای دوره دیگری از زندگی تداخل می کنند. [ ۲] دوره های زندگی اطلاعات موضوعی وابسته به دوره مربوطه ( فعالیتها، روابط، مکان وقایع، و دانش زمانی راجع به دوره ) را شامل می شوند. [ ۲]
اتفاقات عمومی نسبت به دوره های زندگی خاص تر هستند. [ ۲] اتفاقات عمومی در خوشه هایی با موضوعی مشترک همگروه می شوند به گونه ای که وقتی یک اتفاق عمومی به یاد آورده می شود وقایع همگروه ممکن است به دنبال هم یادآوری شوند. این خوشه های حافظه ای، اغلب، در هول و حوش موضوع رسیدن یا نرسیدن به اهداف شخصی در زندگی شکل می گیرند. [ ۲] در این رابطه دست آوردهای اولین بار، مانند اولین دفعه بوسیدن معشوق، از اهمیت خاصی برخوردارند. [ ۴]
دانش اتفاقات ویژه اطلاعات دقیق راجع به حوادثی ویژه است که اغلب در فرم تصاویر بصری یا مشخصه های حسی دیگر در ذهن نقش بسته است. . [ ۲] البته جزئیات حادثه به مرور زمان از بین می رود و بدین ترتیب خاصیت ویژه بودن نیز کمرنگ می شود. [ ۵] حوادث منشأیی ( Originating events ) که نقطه آغازین آغاز مسیر بسوی اهداف بلند مدت زندگی به حساب می آیند، نقاط عطف ( حوادثی که مسیر زندگی را عوض می کنند ) ، وقایع لنگری ( anchoring events ) که عقاید و اهداف را تصدیق می کنند، و حوادث مشابه ( analogous events ) که در گذشه روی داده ولی در تعیین رفتار در زمان حال مؤثرند، از جمله اتفاقات ویژه هستند. [ ۵]
wiki: حافظه خودزندگی نامه ای