حافظ ابوالشیخ اصفهانی ابومحمد بن عبدالله

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] ابوالشِّیْخِ اِصْفَهانی، ابومحمد عبدالله بن محمد بن جعفر بن حیان (۲۷۴ ـ آخر محرم ۳۶۹ ق/۸۸۷ ـ ۲۷ اوت ۹۷۹ م)، از بزرگان محدّثین و مورخین اصفهان بوده است.
حافظ ابوالشّیخ اصفهانی، ابومحمّد بن عبداللّه بن محمّد بن جعفر بن حیّان، از بزرگان محدّثین اصفهان است. وی را با انتساب به جدش، حیانی نیز خوانده اند.
سمعانی، عبدالکریم بن محمد، الانساب، ج۴، ص۳۲۲.
وی در حدود سال ۲۷۳ق متولّد شد، ابوالشیخ در خاندانی اهل علم و آشنا به حدیث تولد و رشد یافت. وی پس از آموزش های مقدماتی در اصفهان، برای استماع حدیث به شهرهای مختلف: بصره، بغداد، موصل، مکه و مدینه سفر کرد و نزد مشایخ بسیاری به فراگیری دانش پرداخت.
ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۲، ص۳۵۸.
ابوالشیخ از ابراهیم بن سعدان، ابن ابی عاصم، ابوالعبّاس هروی، عبداللّه بن محمّد بن زکریّا، عمر بن احمد بن اسحاق اهوازی و محمّد بن اسید روایت نموده است. وی در طبقه ۱۰ و ۱۱ طبقات المحدثین، شمار بسیاری از مشایخ نام آور خود از قبیل، ابن ابی داوود سجستانی،
ابوالشیخ اصفهانی، عبدالله بن محمد، الامثال، ج۱، ص۳۲.
...

پیشنهاد کاربران

بپرس