حافظ ابراهیم

حافظ ابراهیم ( عربی: حافظ إبراهیم  ; ۱۸۷۱– ۱۹۳۲ ) شاعر معروف مصری روز های نخست قرن ۲۰ بود. حافظ به دلیل تعهد سیاسی اش به فقرا، «شاعر نیل  » و بعضی وقت ها بنام «شاعر مردم» نام گرفت. [ ۱] شعر وی دل واپسی های بیشتر مردم عامه مصر از قبیل حقوق زنان، فقر، تحصیلات و همچنین نظارت وی از امپراتوری بریتانیا و اشغال خارجی را در بر می گرفت. [ ۱] [ ۲]
وی بخشی از چندین شاعر مصری بود که شعر کلاسیک عربی را در قسمت دوم قرن ۱۹ احیا نمود. این شاعران در حالی که هنوز از سیستم کلاسیک عربی متر و قافیه استفاده می نمودند، برای گفتن عقیده ها و احساس های نوین ناشناخته برای شاعر های کلاسیک می نوشتند. حافظ به دلیل سرودن اشعار در تفسیر سیاسی و اجتماعی شهرت دارد.
حافظ در سال ۱۸۷۲ در دیروط مصر متولد شد. پدر او مهندس مصری و مادرش ترک بود. [ ۳] [ ۲] حافظ بعد از درگذشت پدرش در ۴ سالگی پیش عمویش به طنطا ارسال شد و تحصیلات ابتدایی اش را در آنجا طی نمود. بعدها به قاهره مهاجرت کرد تا با مادر و عمویش زندگی کند و تحصیلات متوسطه را در آن مکان به پایان رساند. بعد از مرگ مادرش، حافظ به طنطا برگشت و در کنار محمد ابوشادی، وکیل ملی گرای مصری کار کرد. او در اینجا کتاب های ادبی متعددی را کشف کرد و با رهبران برجسته جنبش ملی مصر آشنا شد. [ ۲]
در سال ۱۸۸۸، حافظ به دانشکده نظامی رفت و ۳ سال بعد به نام ستوان فارغ التحصیل گردید. بعدها توسط وزارت کشور منتخب شد و در سال ۱۸۹۶ به نام قسمتی از مبارزه های سودان مصر به سودان اعزام گردید. در آن محل حافظ و چند تن از همکار هایش در شورش بر ضد بدرفتاری با سودانی ها شرکت نمودند، بعدها از آن حافظ به دادگاه نظامی محکوم شد و به مصر برگردانده شد. [ ۲]
در سال ۱۹۱۱، حافظ به نام رئیس قسمت ادبی در کتابخانه مصر ( کتابخانه ملی مصر ) منتخب شد و وزیر آموزش و پرورش نام" بی " را به وی اعطا گردید که آرامش مالی حافظ را فراهم می نمود. [ ۲] بعد از آن وقت بیشتری را به ادبیات و شعر اختصاص داد. حافظ در تقلید از سبک نگارش کلاسیک عربی متر و قافیه به حلقه هنرمندان نئوکلاسیک شعر مدرن عرب مثل احمد شوقی و محمود سامی البارودی پیوست . [ ۲]