حاسن

لغت نامه دهخدا

حاسن. [ س ِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از حسن. حَسَن. حُسان. حُسّان. حَسین. خوب روی. صاحب جمال. || نیکوکار. || ( اِ )ماه.

فرهنگ فارسی

خوب روی نیکوکار ماه

پیشنهاد کاربران

بپرس