[ویکی اهل البیت] حاج ابراهیم بن محمدحسن خراسانی کاخی معروف به حاجی کرباسی در سال 1180 ق در اصفهان به دنیا آمد. وی در زمره افرادی است که نسب آنان به سردار بزرگ اسلام و صحابی وارسته، جناب مالک اشتر نخعی می رسد.
حاج محمدحسن فرزند حاج محمدقاسم، در یکی از محلات هرات (از توابع افغانستان کنونی) ـ محله ای شیعه نشین معروف به «حوض کرباس» ـ روزگار می گذرانید. در سبب وجه تسمیه این ناحیه، مورخان و جغرافیدانان خاطرنشان نموده اند: بانویی متدین و پیرو اهل بیت علیهم السلام از نخ و ریسمانی که خودش تهیه کرده بود، پارچه های کرباس تهیه نمود و آن ها را به معرض فروش نهاد و از بهای دست رنج و زحمت خود، حوضی در این محل بنیان نهاد و وقف شیعیان نمود که به «حوض کرباس» معروف گشت که به تدریج لفظ حوض، محذوف و نام کرباس باقی ماند و منسوبان بدین ناحیه را «کرباسی» می گویند که گاه این انتساب را به تحریف کلباسی هم می گویند.
حاج محمدقاسم کاخکی در زمره افرادی است که نسب آنان به سردار بزرگ اسلام و صحابی وارسته، جناب مالک اشتر نخعی می رسد و از این جهت با نامورانی چون ورام بن ابی فراس مؤلف «مجموعه ورام» و نواده دختری او یعنی سید بن طاووس، اسکندر بن دربیس خرقانی، شیخ محمدحسن بن شیخ محمدابراهیم یزدی اصفهانی (متوفی 1268 هـ.ق) جد خاندان اشتری اصفهانی و نیز مرحوم شیخ جعفر نجفی کاشف الغطاء اشتراک نسب دارد.
محمدحسن که شخصی فاضل، پارسا و متدین بود. از این محل به گناباد (از توابع استان خراسان) مهاجرت نمود و در آبادی «کاخک» اقامت گزید. این ناحیه بخشی از نقاط مرکزی شهرستان گناباد را دربر می گیرد که بارگاه امامزاده سلطان محمد عابد (تاریخ بنا: 960 هـ.ق) از اماکن زیارتی آن است و به این دیار اعتباری مذهبی و صفایی معنوی بخشیده است.
محمدحسن به موازات تلاش های علمی و تحصیل معارف قرآنی و روایی، با رعایت موازین شرعی به کسب و کار هم مشغول بود و چون از راه حلال اندوخته ای بدست آورد، به منظور رفاه حال طلاب علوم دینی، در جوار بارگاه حضرت امام رضا علیه السلام و در بست بالای مشهد رضوی مدرسه ای بنیان نهاد که به مدرسه «حاج حسن» موسوم است.
آن مرد شریف به احداث این بنای آموزشی و علمی اکتفا نکرد و نسبت به تعمیر برخی مدارس مشهد همت گماشت و اموال منقولی را وقف آن ها ساخت؛ در اصفهان نیز از عمران و آبادانی مراکز علوم دینی غافل نبود.
محمدحسن به دلایلی که مورخان و شرح حال نگاران بدان ها اشاره نکرده اند، کاخک گناباد را به مقصد اصفهان ترک نمود و در این شهر رحل اقامت افکند. مدتی از سکونت وی در این دیار سپری نشده بود که در نوزدهم ربیع الثانی سال 1180 هـ.ق صاحب فرزندی گردید که او را «محمدابراهیم» نامید. این کودک دوران شکوفایی خویش را تحت تربیت پدری فاضل، پارسا و اهل تقوا و مادری نیکوسرشت سپری کرد.
مدت ده بهار که از سن او گذشت ابرهای تیره و تاری سپهر زندگی او را تحت تأثیر قرار داد و مربی عالی قدر، دلسوز و نخستین استاد خود؛ یعنی پدری رئوف را در سال 1190 هـ.ق از دست داد و این ضایعه اسف انگیز در ذهن تازه شکفته اش اثر گذاشت و بعدها آن را به عنوان خاطره ای رنج آور از ذهن می گذرانید.
حاج محمدحسن فرزند حاج محمدقاسم، در یکی از محلات هرات (از توابع افغانستان کنونی) ـ محله ای شیعه نشین معروف به «حوض کرباس» ـ روزگار می گذرانید. در سبب وجه تسمیه این ناحیه، مورخان و جغرافیدانان خاطرنشان نموده اند: بانویی متدین و پیرو اهل بیت علیهم السلام از نخ و ریسمانی که خودش تهیه کرده بود، پارچه های کرباس تهیه نمود و آن ها را به معرض فروش نهاد و از بهای دست رنج و زحمت خود، حوضی در این محل بنیان نهاد و وقف شیعیان نمود که به «حوض کرباس» معروف گشت که به تدریج لفظ حوض، محذوف و نام کرباس باقی ماند و منسوبان بدین ناحیه را «کرباسی» می گویند که گاه این انتساب را به تحریف کلباسی هم می گویند.
حاج محمدقاسم کاخکی در زمره افرادی است که نسب آنان به سردار بزرگ اسلام و صحابی وارسته، جناب مالک اشتر نخعی می رسد و از این جهت با نامورانی چون ورام بن ابی فراس مؤلف «مجموعه ورام» و نواده دختری او یعنی سید بن طاووس، اسکندر بن دربیس خرقانی، شیخ محمدحسن بن شیخ محمدابراهیم یزدی اصفهانی (متوفی 1268 هـ.ق) جد خاندان اشتری اصفهانی و نیز مرحوم شیخ جعفر نجفی کاشف الغطاء اشتراک نسب دارد.
محمدحسن که شخصی فاضل، پارسا و متدین بود. از این محل به گناباد (از توابع استان خراسان) مهاجرت نمود و در آبادی «کاخک» اقامت گزید. این ناحیه بخشی از نقاط مرکزی شهرستان گناباد را دربر می گیرد که بارگاه امامزاده سلطان محمد عابد (تاریخ بنا: 960 هـ.ق) از اماکن زیارتی آن است و به این دیار اعتباری مذهبی و صفایی معنوی بخشیده است.
محمدحسن به موازات تلاش های علمی و تحصیل معارف قرآنی و روایی، با رعایت موازین شرعی به کسب و کار هم مشغول بود و چون از راه حلال اندوخته ای بدست آورد، به منظور رفاه حال طلاب علوم دینی، در جوار بارگاه حضرت امام رضا علیه السلام و در بست بالای مشهد رضوی مدرسه ای بنیان نهاد که به مدرسه «حاج حسن» موسوم است.
آن مرد شریف به احداث این بنای آموزشی و علمی اکتفا نکرد و نسبت به تعمیر برخی مدارس مشهد همت گماشت و اموال منقولی را وقف آن ها ساخت؛ در اصفهان نیز از عمران و آبادانی مراکز علوم دینی غافل نبود.
محمدحسن به دلایلی که مورخان و شرح حال نگاران بدان ها اشاره نکرده اند، کاخک گناباد را به مقصد اصفهان ترک نمود و در این شهر رحل اقامت افکند. مدتی از سکونت وی در این دیار سپری نشده بود که در نوزدهم ربیع الثانی سال 1180 هـ.ق صاحب فرزندی گردید که او را «محمدابراهیم» نامید. این کودک دوران شکوفایی خویش را تحت تربیت پدری فاضل، پارسا و اهل تقوا و مادری نیکوسرشت سپری کرد.
مدت ده بهار که از سن او گذشت ابرهای تیره و تاری سپهر زندگی او را تحت تأثیر قرار داد و مربی عالی قدر، دلسوز و نخستین استاد خود؛ یعنی پدری رئوف را در سال 1190 هـ.ق از دست داد و این ضایعه اسف انگیز در ذهن تازه شکفته اش اثر گذاشت و بعدها آن را به عنوان خاطره ای رنج آور از ذهن می گذرانید.
wikiahlb: حاج_محمد_ابراهیم_کرباسی