حاج شیخ محمد على حایرى قمى

[ویکی اهل البیت] آیت الله حایری قمی، در سال 1291 ق در قم زاده شد. در ایام نوجوانی خواندن و نوشتن و قرآن مجید را در مکتب خانه فراگرفت؛ سپس به آموختن علوم دینی روی آورد و در محضر علمای بزرگ قم، ادبیات و سطوح فقه، اصول و حدیث را به خوبی فراگرفت.
روح جستجوگر و اشتیاق فراوان آیت الله حایری به آموختن، موجب شد که ایشان مسافرت های متعددی به مراکز علم و دانش کند. از این رو به شهرهای تهران، نجف، سامرا و کربلا هجرت کرد و از اساتید معروف و مبرز آن سامان بهره گرفت. در این قسمت، به ترتیب در شهرهایی که ایشان رحل اقامت افکند، اشاره می کنیم.
مرحوم آیت الله حایری قمی، در حدود سال 1313 ق، رهسپار تهران شد و از محضر آیات عظام: حاج میرزا محمدحسن آشتیانی (م: 1319 ق) و مرحوم میرزا ابوطالب زنجانی (م: 1329 ق)، سطوح عالی فقه و اصول را به خوبی فراگرفت.
ایشان پس از 5 سال اقامت در تهران، در سال 1328 ق، راهی نجف شد و در درس های اساطین حوزه علمیه نجف شرکت جست و به تقریر درس آنان پرداخت. اساتید ایشان در نجف عبارتند از آیات عظام:
او در میان اساتید خود، بیشتر دلبسته آخوند خراسانی بود. لذا بیشترین استفاده را از محضر شریف وی برد و تقریرات درس اصول (قطع و ظن، برائت و استصحاب) وی را به زیبایی به رشته تحریر درآورد.
آیت الله حایری قمی پس از شش سال اقامت در نجف، در سال 1324 ق، همزمان با اوج گیری نهضت مشروطه، رهسپار سامرا گردید تا از محضر آیت الله العظمی میرزا محمدتقی شیرازی بهره مند شود. در سامرا مورد اکرام و احترام بسیار میرزا قرار گرفت و ضمن شرکت در مجلس درس استاد، خود به تدریس سطوح پرداخت.