حاج سید احمد شهرستانی

[ویکی اهل البیت] عالم ربانی آیت الله حاج سید احمد شهرستانی، نوزدهم ذی القعده 1324 ق. در خاندان فضیلت، سیادت و فقاهت شهرستانی های معروف، در نجف اشرف دیده به جهان گشود. بنا به گفته مؤلف گنجینه دانشمندان، در سال 1324 ق. در نجف اشرف از چهار خاندان، چند نفر دیده به جهان گشودند که بعدها همگی در شمار علمای بزرگ قرار گرفتند و به «ابناء اربع و عشرین» معروف گردیدند. این شخصیت ها عبارتند از:
مدرس خیابانی درباره «شهرستان» چنین می گوید: «شهرستانی منسوب به شهرستان است که یکی از این سه بلد بوده باشد:
در طول چند قرن اخیر، یکی از خاندان های نامدار جهان اسلام، این خاندان است که در ایران و عراق مشهورند و خدمات چشمگیری داشته اند. خاندان شهرستانی همواره در طول تاریخ خصوصاً در چند قرن اخیر یکی از بیوت عالم پرور در میان مراکز علمی و فرهنگی مهم جهان اسلام به ویژه در عراق و ایران بوده اند و در دامن خود شخصیت هایی فقیه، عارف، حکیم و پرهیزگار پرورش داده اند. در این جا به شرح حال کوتاهی از برخی چهره های نامدار این سلسله اشاره می شود:
1. آیت الله حاج میرزا سید محمدحسین شهرستانی فرزند میر سید محمدعلی ابن میر سید محمدحسین حسینی مرعشی حائری، مشهور به شهرستانی. وی یکی از علمای بزرگ امامیه در قرن اخیر بود که در علوم اسلامی تبحر داشت. وی فقیهی توانا، حکیمی محقق، ادیبی نامدار، محدثی خبیر و دارای قدرت حافظه و سرعت انتقال مطالب بود و از مراجع تقلید ذی نفوذ کربلا بشمار می رفت. وی دارای اخلاق نیکویی بود و به حل و فصل امور مردم و قضای حوائج آنان اهتمام وافر داشت. میرزا سید محمدحسین از شاگردان خاص علامه شیخ محمدحسین حائری اردکانی قدس سره بود و تمام اوقات شریفش به اذکار و عبادات و انجام وظایف دینی و قضای حوائج مسلمین و اقامه جماعت در صحن مقدس حسینی سپری گردید.
صاحب گنجینه دانشمندان می نویسد: «وی از دوازده سالگی مشغول تألیف بوده و در رشته های مختلف علوم اسلامی جمعاً دارای 31 تألیف است.» این عالم بزرگوار در سال 1315 ق. در کربلا رحلت کرد و در رواق حرم مطهر حسینی دفن شد.
2. آیت الله حاج میرزا سید علی حائری شهرستانی. وی از اعاظم علمای امامی در کربلای معلا و از مشایخ اجازه روایتی مرحوم آیت الله العظمی سید شهاب الدین مرعشی نجفی و دارای تألیفات متعدد بود. در رجب سال 1344 ق. در کربلا درگذشت و در جوار پدر بزرگوارش (سید محمدحسین شهرستانی) به خاک سپرده شد.
3. آیت الله میرزا محمدمهدی شهرستانی فرزند سید ابوالقاسم. وی نیز از چهره های برجسته خاندان جلیل القدر شهرستانی است. در سال 1316 ق. در کربلا رحلت کرد و در همان جا به خاک سپرده شد. ایشان از صاحب حدایق، شیخ یوسف بحرانی و ملا احمد نراقی مستنداً روایت می نموده و صاحب مقامات و کرامات بوده است.
از شیخ زین العابدین سلماسی صاحب کرامات، و از ملازمان سید بحرالعلوم نقل شده است: چون سید بحرالعلوم بیمار شد و کسالتش سخت شد، من به همراه جمعی در خدمتش بودیم. سید فرمود: من تمایل داشتم که شیخ حسین نجفی - که در آن زمان در زهد و ورع و فضیلت کم نظیر بود - برجنازه من نماز بخواند؛ لکن آقا میرزا مهدی شهرستانی بر من نماز خواهد خواند. چون میرزا مهدی در کربلا بود. تعجب کردیم. بعد از اندکی سید از دنیا رفت و ما او را تشییع کردیم و جنازه مطهرش را به صحن مقدس علوی آوردیم و تمامی بزرگان، فقها و مشایخ نجف در تشییع جنازه او حاضر بودند؛ ولی از میرزا مهدی خبری نبود و من در اندیشه سخن سید بحرالعلوم بودم؛ زیرا هیچ گاه از او خلاف نشنیده بودم. چون جنازه ایشان برای نماز آماده شد، ناگهان دیدم میرزا مهدی شهرستانی با لباس سفید و قامتی نورانی وارد صحن مطهر علوی گردید. پس همگی او را جهت نمازگزاردن مقدم داشته، تمامی حضار به او اقتدا کردند.