حاج اسماعیل رضایی

[ویکی اهل البیت] حاج اسماعیل رضایی فرزند لطف الله متولد 1304 ش در تهران، از دوران نوجوانی به شغل بارفروشی در میدان میوه و تره بار تهران روی آورد. مقلد امام خمینی بود و در رسیدگی به خانواده های بی سرپرست نهایت تلاش را می نمود. در ساخت مسجدی در محله بیسیم نجف آباد تهران همت گماشت و بسیاری از مساجد بر اثر مساعدت و همراهی او فرش شده بود.
او یکی از عناصر اصلی پخش اعلامیه های حضرت امام در سطح تهران بود و در سازمان دادن هیئت های مذهبی در روزهای تاسوعا و عاشورای 1342 نقش موثری داشت. وی در سال 1339 به حج مشرف شد. رفاقت او با طیب حاج رضایی – همکار میدانی– قدمتی 20 ساله داشت.
از جمله کارهای عام المنفعه و خدمات بسیار مهم او می توان به احداث حدود 300 خانه دو اتاقه در جنوبی ترین نقطه های تهران جهت اسکان زنان منحرف به منظور ارشاد و هدایت آنان توسط دو تن از خانمهای بزرگ، تحصیلکرده و وزین و متدین تهران اشاره کرد که پس از حصول اطمینان از اصلاح آنان شرایط ازدواجشان را با عده ای از کارگران شهرستانی که در میدان بار کار می کردند با قول مساعدت نسبت به تأمین مسکن و شغلی مناسب در میدان با تفکیک سند خانه به تساوی بین زن و مرد فراهم می ساخت.
به هنگام تحریم خرید و فروش و مصرف پپسی کولا توسط مراجع تقلید  به علت وابستگی مالک آن به فرقه بهائیت و صرف بخشی از درآمد آن در راه مبارزه با اعتقادات مذهبی شیعیان  یک تظاهرات باشکوه مذهبی بر ضد بهائی ها سامان داد و در بنای مسجد صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف واقع در خیابان آزادی نقش اساسی داشت.
ارتباط او در بین روحانیت، عمدتاً با مرحوم لاله زاری بود. او و یارانش شبهای جمعه با آقای سید مهدی لاله زاری جلسات بسیاری داشتند. ایادی دستگاه، ظاهراً بیش از هر چیز به علت نقشی که او بر ضد بهائی ها در چراغانی و بنای مسجد صاحب الزمان داشت از شخص وی انتقام گرفتند.
پس از قیام 15 خرداد 1342 که رژیم شروع به دستگیری سران بازار و میدان تره بار نمود، در مرداد همان سال در پاساژ نیمه کاره اش واقع در میدان شوش تهران دستگیر شد. سرانجام به جرم رابطه با آیت الله امام خمینی، اقدام علیه امنیت ملی و ایجاد بلوا و تحریک اهالی به جنگ و قتال با سلطنت مشروطه ایران در دادگاه بدوی و تجدید نظر  علیرغم اعتراض مردم تهران و اقدام علما و آیت الله بهبهانی به ممانعت از اجرای حکم  در سحرگاه یازدهم آبان 1342 در سن 38 سالگی اعدام شد.
اعدام وی موجب تأثر شدید حوزه علمیه قم شد که برای اولین بار حوزه علمیه قم و دروس دینی برای غیرروحانی یکپارچه تعطیل شد و این در حالی بود که ساواک با پخش این مطلب که «حوزه به خاطر لوطی ای عکس العمل نشان نخواهد داد»، سعی در تحقیر این شهید داشت.