جیمز توبین ( به انگلیسی: James Tobin ) ( ۵ مارس ۱۹۱۸ – ۱۱ مارس ۲۰۰۲ ) یکی از برجسته ترین اقتصاددانکینزی در جهان به حساب می آید. او در سال ۱۹۸۱ به واسطه تحلیل بازارهای مالی و ارتباطات آن ها با تصمیمات ناظر بر هزینه اشتغال و قیمت ها موفق به دریافت جایز ه نوبل اقتصاد شد[ ۱] .
توبین در سال ۱۹۱۸ در چمپین ایلینوی متولد شد. او تحصیلات کارشناسی، کارشناسی ارشد، و کتری خود را به ترتیب در سال های ۱۹۳۹، ۱۹۴۰ و ۱۹۴۷ در دانشگاه هاروارد به پایان رساند[ ۱] .
توبین در سال ۱۹۴۶ و قبل از اتمام دوره ی دکتری خود تدریس در دانشگاه هاروارد را آغاز کرد. او در سال ۱۹۵۰ به دانشگاه ییل رفت و تا زمان مرگ خود در سال ۲۰۰۲ کرسی استادی این دانشگاه را حفظ کرد. مازاد بر این، او در سال های ۱۹۷۲ تا ۱۹۷۳ در مؤسسه مطالعات توسعه دانشگاه نایروبی در کنیا فعالیت داشت[ ۱] .
توبین از سال ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۲ و به مدت یک سال و نیم، ضمن حضور در واشنگتن به عنوان یکی از اعضای شورای مشاوران اقتصادی رییس جمهوری کندی فعالیت کرد[ ۱] .
جیمز توبین به عنوان یکی از برجسته ترین اقتصاددان کینزی به شدت از سیاست های تثبیتی حمایت می کرد و پول گرایان و کلاسیک های جدید را شدیداً مورد انتقاد قرار می داد. توبین ابتکارات مهمی در حوزه ی تئوری اقتصاد کلان و اقتصاد پولی داشت و در زمینه های نوسانات ادواری و رشد اقتصادی نیز کارهای بسیار مهمی انجام داد[ ۱] .
از جمله شاخص ترین کتاب های توبین عبارت هستند از[ ۱] :
• سیاست ملی اقتصاد ( ۱۹۶۶ )
• مقالاتی در اقتصاد کلان ( ۱۹۷۱ )
• اقتصاد جدید یک دهه پیرتر ( ۱۹۷۴ )
• مقالاتی در اقتصاد: مصرف و اقتصادسنجی ( ۱۹۷۵ )
• انباشت دارایی و فعالیت اقتصادی ( ۱۹۸۰ )
• سیاست های ایجاد رونق: مقالاتی کینزی ( ۱۹۸۷ )
• اشتغال کامل و رشد: مقالات کینزی برای سیاست گذاری ( ۱۹۹۶ )
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتوبین در سال ۱۹۱۸ در چمپین ایلینوی متولد شد. او تحصیلات کارشناسی، کارشناسی ارشد، و کتری خود را به ترتیب در سال های ۱۹۳۹، ۱۹۴۰ و ۱۹۴۷ در دانشگاه هاروارد به پایان رساند[ ۱] .
توبین در سال ۱۹۴۶ و قبل از اتمام دوره ی دکتری خود تدریس در دانشگاه هاروارد را آغاز کرد. او در سال ۱۹۵۰ به دانشگاه ییل رفت و تا زمان مرگ خود در سال ۲۰۰۲ کرسی استادی این دانشگاه را حفظ کرد. مازاد بر این، او در سال های ۱۹۷۲ تا ۱۹۷۳ در مؤسسه مطالعات توسعه دانشگاه نایروبی در کنیا فعالیت داشت[ ۱] .
توبین از سال ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۲ و به مدت یک سال و نیم، ضمن حضور در واشنگتن به عنوان یکی از اعضای شورای مشاوران اقتصادی رییس جمهوری کندی فعالیت کرد[ ۱] .
جیمز توبین به عنوان یکی از برجسته ترین اقتصاددان کینزی به شدت از سیاست های تثبیتی حمایت می کرد و پول گرایان و کلاسیک های جدید را شدیداً مورد انتقاد قرار می داد. توبین ابتکارات مهمی در حوزه ی تئوری اقتصاد کلان و اقتصاد پولی داشت و در زمینه های نوسانات ادواری و رشد اقتصادی نیز کارهای بسیار مهمی انجام داد[ ۱] .
از جمله شاخص ترین کتاب های توبین عبارت هستند از[ ۱] :
• سیاست ملی اقتصاد ( ۱۹۶۶ )
• مقالاتی در اقتصاد کلان ( ۱۹۷۱ )
• اقتصاد جدید یک دهه پیرتر ( ۱۹۷۴ )
• مقالاتی در اقتصاد: مصرف و اقتصادسنجی ( ۱۹۷۵ )
• انباشت دارایی و فعالیت اقتصادی ( ۱۹۸۰ )
• سیاست های ایجاد رونق: مقالاتی کینزی ( ۱۹۸۷ )
• اشتغال کامل و رشد: مقالات کینزی برای سیاست گذاری ( ۱۹۹۶ )
wiki: جیمز توبین