پایگاه انقلابی مرکزی ( به چینی: 中央革命根据地 ) که با عناوین ناحیه مرکزی شورایی، [ ۱] شورای مرکزی، کیانگسی–فوکین شوروی یا جیانگشی–فوجیان شوروی شناخته می شد، یک دولت به رسمیت شناخته نشده بود که در طول جنگ داخلی چین در نوامبر ۱۹۳۱ توسط مائو تسه تونگ و چو ته تأسیس شده بود.
جیانگشی–فوجیان شوروی بخش های کوهستانی استان های جیانگشی و فوجیان چین را اشغال کرده بود و شهر روئیجین مرکز فرماندهی ستاد نظامی و مقر دولت شورایی چین بود. [ ۲] ارتش اول جبهه سرخ با توانمندی از ناحیه پایگاه جیانگشی–فوجیان دفاع کرد. ارتش سرخ و پایگاه انقلابی مرکزی به رهبری مستقیم مائو و چو ته مهمترین نقش را ایفا کرده بودند. [ ۳] این ناحیه سرانجام در سال ۱۹۳۴ توسط ارتش انقلابی ملی دولت کومینتانگ در پنجمین کمپین محاصره اش تسخیر شد.
تاریخ منطقه مرکزی شوروی را می توان به مبارزات مسلحانه دهقانی به رهبری حزب کمونیست در جنوب جیانگشی و غرب فوجیان پس از کارزار شمالی ارتش انقلابی ملی در سال ۱۹۲۷ و پس از جدایی حزب کمونیست چین از دولت ناسیونالیست جستار کرد. [ ۴]
با حرکت نیروهای مسلح به رهبری مائو تسه تونگ و چو ته در سال ۱۹۲۹ و حرکت نیروهای نظامی به رهبری پنگ دیهوآ در سال ۱۹۳۰ به جنوب جیانگشی و غرب فوجیان، «جنبش شورایی» در این مناطق به سرعت توسعه پیدا کرد و ناحیه شورایی به تندی گسترش یافت. [ ۴]
در سپتامبر ۱۹۳۱ پس از دفاع موفقیت آمیز در برابر سومین عملیات محاصره و سرکوب ارتش انقلابی ملی، مناطق پایگاه انقلابی در جنوب جیانگشی و غرب فوجیان به یکدیگر پیوستند. در ماه نوامبر، جمهوری شوروی چین تأسیس شد و منطقه مرکزی شوروی به طور رسمی پایه ریزی شد. [ ۴]
به دلیل جنگ مرزهای منطقه مرکزی شوروی بی ثبات بود. در پاییز ۱۹۳۳ منطقه مرکزی شوروی به اوج خود رسید. این رژیم بر چهار دولت شوروی جیانگشی، فوجیان، فوجیان و جیانگشی، و گوانگدونگ و جیانگشی در سطح استان صلاحیت داشت. همچنین دارای ۶۰ شهرستان اداری بود و مساحتی در حدود ۸۴، ۰۰۰ کیلومتر مربع داشت. جمعیت کل آن ۴. ۵۳ میلیون نفر و در مجموع حدود ۱۳۰، ۰۰۰ آن در حزب عضویت داشتند. [ ۱]
برگزیده آثار مائو تسه تونگ—جلد چهارم—درباره وضعیت پس از پیروزی در جنگ ضد ژاپن و سیاست ما توسط انتشارات خلق در سپتامبر ۱۹۶۰ منتشر شد. مائو اظهار داشت: از نظر تاریخی، پس از اینکه ما سومین «کارزار محاصره و سرکوب» دشمن را تنها در نیمه دوم سال ۱۹۳۱ شکستیم، ۲۱ شهرستان در ناحیه مرکزی جیانگشی وجود داشت اما هیچ شهر متوسطی وجود نداشت. در تبصره ۱۲ این ماده آمده بود: بیست و یک شهرستان مذکور به روئیجین، هویچانگ، شونوو، آنیوان، شی فنگ، یودو، شینگوو، نینگدو، گوانچانگ، شیچنگ، لیچوان، جیانیگ، تاینینگ کانتی، نینگهوا، گیهوا، لانگیان، چانگتینگ، لیانچنگ، شانگهانگ، یانگدینگ اشاره دارد. [ ۱] [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفجیانگشی–فوجیان شوروی بخش های کوهستانی استان های جیانگشی و فوجیان چین را اشغال کرده بود و شهر روئیجین مرکز فرماندهی ستاد نظامی و مقر دولت شورایی چین بود. [ ۲] ارتش اول جبهه سرخ با توانمندی از ناحیه پایگاه جیانگشی–فوجیان دفاع کرد. ارتش سرخ و پایگاه انقلابی مرکزی به رهبری مستقیم مائو و چو ته مهمترین نقش را ایفا کرده بودند. [ ۳] این ناحیه سرانجام در سال ۱۹۳۴ توسط ارتش انقلابی ملی دولت کومینتانگ در پنجمین کمپین محاصره اش تسخیر شد.
تاریخ منطقه مرکزی شوروی را می توان به مبارزات مسلحانه دهقانی به رهبری حزب کمونیست در جنوب جیانگشی و غرب فوجیان پس از کارزار شمالی ارتش انقلابی ملی در سال ۱۹۲۷ و پس از جدایی حزب کمونیست چین از دولت ناسیونالیست جستار کرد. [ ۴]
با حرکت نیروهای مسلح به رهبری مائو تسه تونگ و چو ته در سال ۱۹۲۹ و حرکت نیروهای نظامی به رهبری پنگ دیهوآ در سال ۱۹۳۰ به جنوب جیانگشی و غرب فوجیان، «جنبش شورایی» در این مناطق به سرعت توسعه پیدا کرد و ناحیه شورایی به تندی گسترش یافت. [ ۴]
در سپتامبر ۱۹۳۱ پس از دفاع موفقیت آمیز در برابر سومین عملیات محاصره و سرکوب ارتش انقلابی ملی، مناطق پایگاه انقلابی در جنوب جیانگشی و غرب فوجیان به یکدیگر پیوستند. در ماه نوامبر، جمهوری شوروی چین تأسیس شد و منطقه مرکزی شوروی به طور رسمی پایه ریزی شد. [ ۴]
به دلیل جنگ مرزهای منطقه مرکزی شوروی بی ثبات بود. در پاییز ۱۹۳۳ منطقه مرکزی شوروی به اوج خود رسید. این رژیم بر چهار دولت شوروی جیانگشی، فوجیان، فوجیان و جیانگشی، و گوانگدونگ و جیانگشی در سطح استان صلاحیت داشت. همچنین دارای ۶۰ شهرستان اداری بود و مساحتی در حدود ۸۴، ۰۰۰ کیلومتر مربع داشت. جمعیت کل آن ۴. ۵۳ میلیون نفر و در مجموع حدود ۱۳۰، ۰۰۰ آن در حزب عضویت داشتند. [ ۱]
برگزیده آثار مائو تسه تونگ—جلد چهارم—درباره وضعیت پس از پیروزی در جنگ ضد ژاپن و سیاست ما توسط انتشارات خلق در سپتامبر ۱۹۶۰ منتشر شد. مائو اظهار داشت: از نظر تاریخی، پس از اینکه ما سومین «کارزار محاصره و سرکوب» دشمن را تنها در نیمه دوم سال ۱۹۳۱ شکستیم، ۲۱ شهرستان در ناحیه مرکزی جیانگشی وجود داشت اما هیچ شهر متوسطی وجود نداشت. در تبصره ۱۲ این ماده آمده بود: بیست و یک شهرستان مذکور به روئیجین، هویچانگ، شونوو، آنیوان، شی فنگ، یودو، شینگوو، نینگدو، گوانچانگ، شیچنگ، لیچوان، جیانیگ، تاینینگ کانتی، نینگهوا، گیهوا، لانگیان، چانگتینگ، لیانچنگ، شانگهانگ، یانگدینگ اشاره دارد. [ ۱] [ ۵]
wiki: جیانگشی–فوجیان شوروی