جووانی لانفرانکو ( به ایتالیایی: Giovanni Lanfranco ) ( ۲۶ ژانویه ۱۵۸۲–۳۰ نوامبر ۱۶۴۷ ) یک نقاش ایتالیایی دوره باروک بود.
جووانی گاسپار لانفرانکو، فرزند سوم استفانو و کورنلیا لانفرانچی در پارما متولد شد و به عنوان پادو در خانه کنت اورازو اسکاتی مشغول کار شد. [ ۱] استعداد نقاشی اش به وی اجازه داد تا با هنرمند بولونیایی آگوستینو کاراچی، برادر آنیباله کاراچی، کارآموزی را آغاز کرده و در کنار کاخ های پارمزی سیستو بدالوکیو در کاخ فارنیسه کار کند. هنگامی که آگوستینو در سال ۱۶۰۲ درگذشت، هر دو هنرمند جوان به کارگاه بزرگ و برجسته رومی آنیبال نقل مکان کردند، که وی در آن زمان مشغول کار در گالری فارنیسه در سقف گالری کاخ فارنیسه بود. به نظر می رسد که لانفرانکو در تابلوی پولیپموس و گالاتئا ( نسخه ثانویه در گالری دوریا ) و برخی کارهای جزئی در اتاق نقش داشته است.
پس از آن، در حالی که لانفرانکو هنوز هم از لحاظ فنی عضو کارگاه کاراچی بود، به همراه گیدو رنی و فرانچسکو آلبانی، کلیسای هرا ( سن دیهگو ) را در سن جاکومو دلی اسپانیولی ( ۱۶۰۲–۱۶۰۷ ) نقاشی کردند. وی همچنین در تزئینات نقاشی دیواری سان جرگوریو مانیو و باسیلیکای سنتاماریا مجیوره مشارکت داشت.
لانفرانکو یک کارآموز همه کاره و التقاطی کاراچی بود و در مقایسه با دومنیکینو اغلب محدود بوده و عمدتاً از اصالت عالی آنیباله تقلید می کرد و سنت آنان را با استعداد چشمگیر ادامه داد. از جمله شاگردان وی جاچینتو برندی بود. [ ۲]
• ونوس چنگ می نوارد, گالری ملی هنر باستانی، رم ( کاخ باربرینی )
• اسکندر تمایل داشت توسط پزشک معالجه شود و اسکندر از نوشیدن آب به دست مردانش امتناع ورزید[ ۳]
• عید تبشیر ( حدود ۱۶۱۵ ) , سن کارلو ا کاتیناری، رم
• تاجگذاری باکره با سنت آگوستین و سن ویلیام آکیتین[ ۴]
• هاجر در بیابان ( لوور ) [ ۵]
• آزادی سن پیتر[ ۶] ( حدود ۱۶۲۰–۲۱ ) , موزه هنر بیرمنگام، آلاباما
• نقاشی های دیواری پالاتزو کیرینال[ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفجووانی گاسپار لانفرانکو، فرزند سوم استفانو و کورنلیا لانفرانچی در پارما متولد شد و به عنوان پادو در خانه کنت اورازو اسکاتی مشغول کار شد. [ ۱] استعداد نقاشی اش به وی اجازه داد تا با هنرمند بولونیایی آگوستینو کاراچی، برادر آنیباله کاراچی، کارآموزی را آغاز کرده و در کنار کاخ های پارمزی سیستو بدالوکیو در کاخ فارنیسه کار کند. هنگامی که آگوستینو در سال ۱۶۰۲ درگذشت، هر دو هنرمند جوان به کارگاه بزرگ و برجسته رومی آنیبال نقل مکان کردند، که وی در آن زمان مشغول کار در گالری فارنیسه در سقف گالری کاخ فارنیسه بود. به نظر می رسد که لانفرانکو در تابلوی پولیپموس و گالاتئا ( نسخه ثانویه در گالری دوریا ) و برخی کارهای جزئی در اتاق نقش داشته است.
پس از آن، در حالی که لانفرانکو هنوز هم از لحاظ فنی عضو کارگاه کاراچی بود، به همراه گیدو رنی و فرانچسکو آلبانی، کلیسای هرا ( سن دیهگو ) را در سن جاکومو دلی اسپانیولی ( ۱۶۰۲–۱۶۰۷ ) نقاشی کردند. وی همچنین در تزئینات نقاشی دیواری سان جرگوریو مانیو و باسیلیکای سنتاماریا مجیوره مشارکت داشت.
لانفرانکو یک کارآموز همه کاره و التقاطی کاراچی بود و در مقایسه با دومنیکینو اغلب محدود بوده و عمدتاً از اصالت عالی آنیباله تقلید می کرد و سنت آنان را با استعداد چشمگیر ادامه داد. از جمله شاگردان وی جاچینتو برندی بود. [ ۲]
• ونوس چنگ می نوارد, گالری ملی هنر باستانی، رم ( کاخ باربرینی )
• اسکندر تمایل داشت توسط پزشک معالجه شود و اسکندر از نوشیدن آب به دست مردانش امتناع ورزید[ ۳]
• عید تبشیر ( حدود ۱۶۱۵ ) , سن کارلو ا کاتیناری، رم
• تاجگذاری باکره با سنت آگوستین و سن ویلیام آکیتین[ ۴]
• هاجر در بیابان ( لوور ) [ ۵]
• آزادی سن پیتر[ ۶] ( حدود ۱۶۲۰–۲۱ ) , موزه هنر بیرمنگام، آلاباما
• نقاشی های دیواری پالاتزو کیرینال[ ۷]
wiki: جووانی لانفرانکو