جولیو رومانو (ح ۱۴۹۹م ـ۱۵۴۶)(Giulio Romano)
(نام اصلی: جولیو پیپی دِ جانوتسی۱) نقاش و معمار ایتالیایی، زادۀ رم. دستیار رافائل۲ بود. حرکت های اغراق آمیز، و استفاده از رنگ های تند، ویژگی شیوۀ اوست. پس از هنرآموزی نزد رافائل، برای اجرای دیوارنگاره ۳های تالار دل اینچندیو۴، در واتیکان دستیار اصلی او شد؛ سپس در مقام جانشین رافائل، همراه با جووانّی فرانچسکو پنّی۵ (ح ۱۴۸۸ـ ح ۱۵۲۸)، سرپرستی کارگاه او را در
رم برعهده گرفت، و دیوارنگاره های تالار دی کوستانتینو۶ و آثار دیگری همچون تجلّی مسیح۷ (واتیکان) را تکمیل کرد. در ۱۵۲۶ بنای پالاتسو دل تِه۸ را برپا ساخت؛ ویژگی های مانریستی (شیوه گری)۹ در طراحی تفنّن آمیز این بنا مشهود است. گسترۀ
نقاشی های دیواری این بنا، سه بعدنماییِ اغراق آمیز، همچون نقاشی تالار الهۀ زیبایی، پسیشه۱۰، تا عجایب پردازی، همچون نقاشی های تالار غول ها۱۱، را دربر می گیرند. جولیو شماری چاپنقش با مضامین شهوت انگیز نیز اجرا کرد؛ این آثار با اعتراض عمومی روبه رو شد و مارکانتونیو رایموندی۱۲ (ح ۱۴۸۸ـ۱۵۳۴)، حکاک آن ها، به زندان افتاد. لیکن پیِترو آرنتینو۱۳، شاعر، با الهام از این آثار، غزل هایی سرود.
Giulio Pippi de GiannuzziRaphaelfrescoSala del IncendioGiovanni Francesco PenniSala di CostantinoTransfigurationPalazzo del TèMannerismSala di Psyche/Psyche’s RoomSala dei Giganti/Room of the GiantsMarcantonio RaimondiPietro Arentino
