جوشکاری انفجاری
فرهنگستان زبان و ادب
دانشنامه عمومی
جوشکاری انفجاری یک روش غیرمرسوم برای اتصال دو یا چند فلز با استفاده از نیروی یک انفجار کنترل شده است. اگرچه انفجار مواد منفجره گرمای زیادی تولید می کند ولی زمان کافی برای انتقال حرارت وجود ندارد بنابراین افزایش قابل توجهی در دمای قطعات صورت نمی گیرد. در این فرایند یک ضربهٔ مایل با سرعت بسیار بالا به فصل مشترک دو قطعه اعمال می شود که موجب می شود فلز جامد، مشابه یک سیال عمل کند. [ ۱] زمانی که انفجار آغاز می شود ورقۀ بالایی به علت فشار زیاد ناشی از انفجار به سمت ورقه پایینی ( ورقهٔ مادر ) شتاب می گیرد، فاصلهٔ اولیه بین دو فلز زمان لازم برای رسیدن به سرعت لازم برای به هم فشرده شدن دو فلز را فراهم می کند که در این سرعت یک پیوند متالورژیکی بین عضوهای فلزی شکل می گیرد. [ ۲] این فرایند معمولاً برای پوشش دهی ورق های فولاد کربنی با یک لایه نازک از مواد مقاوم به خوردگی مانند تیتانیوم و نیکل به کار گرفته می شود. این روش برای ساخت قطعاتی با هندسهٔ ساده مانند ورق ها و لوله ها مورد استفاده قرار می گیرد. [ ۳]
. این روش قابلیت اتصال بیش از ۲۶۰ نوع فلز همجنس و غیرهمجنس با خواص متفاوت را دارد. [ ۴]
جوشکاری انفجاری در ابتدا در سال ۱۹۴۴ به عنوان یک فرایند فاز جامد شناخته شد. اما از لحاظ تجاری تا سال ۱۹۶۰ به بهره برداری نرسید. جوشکاری انفجاری روش نسبتاً جدیدی است و در سال های بعد از جنگ جهانی دوم توسعه پیدا کرد. البته نقطه آغاز آن به جنگ جهانی اول بازمی گردد، هنگامی که مشاهده شد ترکش های ناشی از بمب ها به صفحات زرهی جنگ افزارها می چسبند ( در حالیکه به طور واقعی در اثر این برخورد به فلز جوش شده بودند ) . از آنجا که در این حالت گرما نقشی نداشته، نتیجه گرفته شد که این پدیده ناشی از نیروی انفجار بر رویٰ ذرات متلاشی شده یا ترکش ها بوده است. این نتایج بعدها در آزمایشگاه تکرار شد و پس از مدتی این فرایند به ثبت رسید و مورد استفاده واقع گردید. [ ۵]
در سال ۱۹۶۲، Dupont اقدام به ثبت روش جوشکاری انفجاری نمود که در ژانویه ۱۹۶۴ با شماره US Patent 3, 137, 937 مورد تأیید قرار گرفت و با نماد تجاری Detaclad مشخص گردید. در ژوئیه ۱۹۹۶ شرکت Dynamic Materials Corporation حق مالکیت فرایندهای Detaclad را با قیمت ۵۳۲۱۸۵۰ دلار تصاحب کرد. [ ۶]
این روزها جوشکاری انفجاری یک روش معروف است که دهه هاست از آن استفاده می شود؛ مزیت این روش نسبت به روش های مرسوم جوشکاری پتانسیل بالای آن در پیوند فلزات غیرمشابه در مقیاس ها بزرگ و بدون نیاز به حضور گرما هست.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف. این روش قابلیت اتصال بیش از ۲۶۰ نوع فلز همجنس و غیرهمجنس با خواص متفاوت را دارد. [ ۴]
جوشکاری انفجاری در ابتدا در سال ۱۹۴۴ به عنوان یک فرایند فاز جامد شناخته شد. اما از لحاظ تجاری تا سال ۱۹۶۰ به بهره برداری نرسید. جوشکاری انفجاری روش نسبتاً جدیدی است و در سال های بعد از جنگ جهانی دوم توسعه پیدا کرد. البته نقطه آغاز آن به جنگ جهانی اول بازمی گردد، هنگامی که مشاهده شد ترکش های ناشی از بمب ها به صفحات زرهی جنگ افزارها می چسبند ( در حالیکه به طور واقعی در اثر این برخورد به فلز جوش شده بودند ) . از آنجا که در این حالت گرما نقشی نداشته، نتیجه گرفته شد که این پدیده ناشی از نیروی انفجار بر رویٰ ذرات متلاشی شده یا ترکش ها بوده است. این نتایج بعدها در آزمایشگاه تکرار شد و پس از مدتی این فرایند به ثبت رسید و مورد استفاده واقع گردید. [ ۵]
در سال ۱۹۶۲، Dupont اقدام به ثبت روش جوشکاری انفجاری نمود که در ژانویه ۱۹۶۴ با شماره US Patent 3, 137, 937 مورد تأیید قرار گرفت و با نماد تجاری Detaclad مشخص گردید. در ژوئیه ۱۹۹۶ شرکت Dynamic Materials Corporation حق مالکیت فرایندهای Detaclad را با قیمت ۵۳۲۱۸۵۰ دلار تصاحب کرد. [ ۶]
این روزها جوشکاری انفجاری یک روش معروف است که دهه هاست از آن استفاده می شود؛ مزیت این روش نسبت به روش های مرسوم جوشکاری پتانسیل بالای آن در پیوند فلزات غیرمشابه در مقیاس ها بزرگ و بدون نیاز به حضور گرما هست.
wiki: جوشکاری انفجاری
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید